Gaat het rouwen nog steeds om die Portugees Petals? Of ben ik nu compleet in de war met iemand anders?

Sorry, maar ik heb inmiddels al zoveel gelezen dat ik bijna niet meer weet bij wie wat hoort

Dat gevoel ken ik, op den duur vond ik zelfs dat de fles water me aan hem deed denken... Maar dat is jezelf voor de gek houden hé? Nu, je verstand weet dat wel, je hart niet, dat keert je de rug toe. Laat vandaag maar even voor vandaag, weet dat er morgen een nieuwe dag komt. Doe dingen die je niet deed toen je met hem was, ga naar plaatsen waar je met hem niet kwam, luister de muziek waar hij niet van hield, enz... Distancieer je! Dat is mijn tip voor je, werkte toch bij mij... Succes ermee!

Hoe vervelend ook... deze dagen horen er jammer genoeg bij, ik heb vandaag ook niet zo'n hele beste dag, zeer herkenbaar het overal herinneringen zien die je opnieuw aan het janken maken, ik laat het maar toe... verdriet en pijn horen ook bij het leven...
Het worstelen tussen rationeel weten dat je niet meer mag hopen en emotioneel niet kunnen stoppen met houden doet zn vernietigende werk.
Ik wou dat ik nog nieuwe tips voor je had om het je makkelijker te maken, maar je bent al goed bezig, afleiding zoeken, elke dag nemen zoals ie komt en hopen dat het slijt...

Sterkte Petals

Wat akelig om te lezen dat je zo'n verdriet hebt op dit moment.. je zit echt heel diep in de put hè en zoals anderen ook al zeiden: het hoort erbij, de ene dag gaat het wel en de andere dag ziet alles er gitzwart uit.. vandaag was dus zo'n gitzwarte dag voor je... en; ik hoop van niet maar misschien is het morgen nog steeds stikdonker, het zij zo, alleen maar het bewijs dat je een gevoelige lieve vrouw bent en niet van steen. Gelukkig maar.

Volgens mij is het goed om te huilen tot je niet meer kan, met elke traan gooi je een piepklein beetje verdriet weg, probeer het zo te zien en wees niet zo streng voor jezelf; je hebt het zo ontzettend goed gedaan, je zolang ingehouden en tussen hoop en verdriet geleefd en dat moet er nu uit..
Je mag verdriet hebben, moet ook huilen, na al die tijd moet je het afsluiten en dat doet pijn.
Waarom op je kiezen bijten? Je bént ook in de rouw, en daar hoort dat vreselijke gevoel helaas bij, hoe moeilijk ook; je kan dat stukje niet overslaan....

Bedenk dat bij afscheid rouw hoort zoals je al zegt, net als wanneer iemand sterft. Niemand verwacht dat je binnen een week, maand of hoe lang je ook nodig hebt om dit te verwerken gewoon alles oppakt en verder gaat alsof er niks gebeurd is.
Want er is heel veel gebeurd!!
Heel veel nare dingen ook, om het nog maar eens met een sterfgeval te vergelijken: alsof je al helemaal uitgeput bent van de langdurige, dagelijkse zorg om een geliefde die ziek is, gaat sterven en je staat machteloos... dat IS toch ook vreselijk???

Ik vind het knap van je dat je toch nog probeert om naar buiten te gaan, misschien heb je gewoon een paar dagen non-stop huilen nodig.
Sla zo hard je kan op een kussen als je je woede om wat er gebeurd is kwijt moet, (je zal best woedend zijn bij vlagen..) laat dit gevoel toe, al je gevoelens toe en ik hoop dat je het leven daarna weer even wat beter aankan.
Want zoals je zelf al zegt: nu KAN je gewoon even niet meer...

Als je je been breekt op 3 plaatsen na een ongeluk, er schroeven in moeten om je botten te laten helen en in het gips zit moet je ook eerst liggen tot de het een beetje geheeld is, dan met krukken weer leren lopen, daarna gips eraf en je been ziet er nog lang niet goed uit na al die klappen.
Dus eerst weer oefenen, met kleine stapjes en al doet het soms nog verdomd zeer; ooit gaat het over...
Al hou je er misschien een litteken aan over.. maar als je alles de tijd geeft om te helen en niet te snel gaat proberen weer te lopen of er niks aan de hand is word het waarschijnlijk een mooi genezen litteken.
Je kunt het nog wel zien waarschijnlijk, maar het zal steeds vager worden.
Als het helemaal mooi genezen is, wat een eeuwigheid lijkt te duren zolang je met die krukken loopt zolang dat nodig is, en iemand je later vraagt: waar heb je dat litteken van jij kunt zeggen: (zonder de pijn nog te voelen, al herinner je je de pijn echt nog wel) Ach, ik heb een keer een behoorlijk zwaar ongeluk gehad en mijn been lelijk gebroken, gelukkig is alles uiteindelijk goed genezen, ik heb wel geleerd om voortaan heel goed op te letten in het verkeer..

Huil maar lekker uit, letterlijk. Alle verdriet, boosheid, de vernederingen, het moet eruit anders krijg je een lelijk litteken dat altijd een beetje pijn blijft doen..
Heel veel sterkte, je mag trots zijn op jezelf want voorlopig heb je toch maar mooi wél voor jezelf gekozen.

Wees net zo lief voor jezelf als je voor je allerbeste vriendin zou zijn als ze zich zo zou voelen, je zou waarschijnlijk heel lief en zorgzaam voor haar zijn... want dat zit in je, geef jezelf dan ook zorg en liefde, je verdient het!!!

Nogmaals sterkte en ik hoop echt dat je je beter voelt als je weer op de site komt en je de reacties leest, en ondanks alles toch ook even goed geslapen hebt. Elke dag is er een, en zondag 28 juli 2013 heb je alvast achter de rug.....