Lief, waarom kwam ik je tegen vandaag? Waarom sprak je me aan? Het was druk bij de tram, je had me makkelijk kunnen negeren, ik zou het niet eens doorhebben.

Waarom zei je 'hoi' en waarom wilde je weten hoe mijn weekend was, wat ik allemaal heb gedaan? Omdat er nog iets zit van gevoel? Of was het omdat je me wilde laten weten dat je een nieuwe woning hebt?

Ik begrijp er niks van en ben in verwarring, net nu het voor mij allemaal een beetje helderder werd. We moesten ons eigen pad gaan, zei je. Dat probeer ik en het is zo moeilijk. Waarom dan toch een praatje? Dit is toch niet je eigen pad gaan? Of zie ik 'signalen' die geen signalen zijn, maar gewoon een vriendelijk gebaar?

Waarom weet je niet dat dat me zoveel pijn doet? En waarom krijg ik dan weer hoop? Zie je hij is me toch niet helemaal vergeten, zie je hij praat nog met me. Hoe kan ik nou over je heen komen als je dit doet?

Allemaal vragen en geen enkel antwoord... Verwarring alom.