Hoi Ingeping,

Toen ik je verhaal zonet las, schoot me iets te binnen waarvan ik denk dat 'achterblijvers' en de 'hartgebrokenen' dit door de storm van hun emoties soms uit het oog verliezen. Ook voor de mensen die bij ons weggaan, al dan niet abrupt voor onbepaalde tijd alleen zonder ons, of rennend naar de nieuwe partner in hun leven, is loslaten niet iets dat 'zomaar' even gebeurd. Ook al lijkt het dan zo. Ook al voelt het wel zo wanneer je partner ineens een totaal nieuw leven is begonnen met iemand anders.

En ook al lijkt een nieuwe relatie, het hebben van een nieuwe vriend(in), het beginnen van een nieuw (flitsend) ander leven zonder jou, dat op het eerste gezicht te vergemakkelijken...ik wil toch graag geloven dat ook zij niet zullen ontkomen aan het proces van het loslaten. En als dat niet op korte termijn toeslaat, dan zeker ergens op de latere termijn. Het mag soms dan zo lijken, maar niemand is vervangbaar; we zijn allen uniek. Een nieuwe partner, hoe leuk en spannend en interessant en mysterieus dan ook in de euforie van het eerste begin, er komt een moment dat de realiteit neervalt. En ik denk, dat dat misschien vaak het moment is dat sommige mensen (die zich gehaast en zonder pauze van de ene relatie in de andere hebben gestort) zich pas vragen gaan stellen over vorige relaties--al dan niet goed of minder goed afgesloten.

In jouw situatie: de plotselinge ontwakende interesse van je ex-vriend, zijn drang om je nu ineens zijn schouder aan te bieden--het is natuurlijk moeilijk (en vergt ook een beetje voorzichtigheid) om hier een verklaring voor te geven aangezien ik het verhaal niet ken. Maar als ik het zuiver zou moeten beoordelen op wat je hier hebt opgeschreven: "...en opeens begint ie sinds een paar weken weer zulke dingen te zeggen, hebben we gesprekken gehad waar ik, als ik haar was, niet blij van zou worden?¢‚Ǩ¬¶" lijkt het erop dat hij stiekum toch nog een beetje wilt komen snoepen ('snacken') van iets waar hij in het verleden veelvuldig van heeft mogen eten. Misschien heeft hij je niet werkelijk echt losgelaten in die 2 maanden dat hij met iemand anders was, gewoon de makkelijke manier gekozen, gevallen voor de verleiding van het 'nieuwe'. En nu dat inmiddels ook niet zo 'nieuw, spannend en interessant' meer is, wijkt hij weer uit naar de 'veilige haven' die hij kent.

Als je het mij vraagt: voorzichtigheid geboden. Zodra je een raam openzet, beuken ze de hele deur plat. Omdat ze het kunnen, omdat het wordt toegelaten. En struikel niet in de valstrik van vleierijen, door zijn pogingen om weer intiemer met je te worden, om jouw aandacht weer te krijgen, je weer voor zich te winnen, te verwarren met zijn (onuitgesproken) ware liefde voor jou. Als dat namelijk de kwestie was, als dat zijn werkelijke doel is, waarom zou hij dan niet de moeite nemen om je dit eerlijk op te biechten?

Wat betreft 'het vrienden blijven': het kan. Het is mogelijk, tussen sommige ex-partners. Als de intensies en gevoelens duidelijk en helder zijn, als de frustraties en emoties een plaats hebben gekregen en dus de omgang niet meer in de weg zullen staan. Als er eerlijke communicatie is en geen hersenspelletjes worden gespeeld. Als het vertrouwen een 100% zuivere basis heeft.

Maar uit jouw situatie kan ik dit niet opmaken. Helemaal niet aangezien je ook schreef dat zijn (nog steeds?) huidige vriendin jullie contact niet kon accepteren in het begin. Is dit inmiddels veranderd? Of zoekt hij jou nu op zonder dat zijn vriendin dat weet? (en is het vicieuze cirkeltje weer rond).

Ik snap dat het vleiend is; hij die jou weer opzoekt, zijn vriendin thuis latend. Het is alsof hij stiekem toch weer een beetje voor jou kiest.

Maar het is denk ik niet onverstandig je af te vragen welke prijs je hier uiteindelijk voor zal moeten betalen. Misschien is hem confronteren een idee?

Succes ermee!

Bellis

Bedankt voor jullie reacties

Dat 'vangnet' waar jullie het over hebben, dacht ik zelf ook al aan. Toen een vriendin laatst vroeg hoe het tussen hem en zijn vriendin gaat; was zijn eerste reactie: 'het is heel anders als met Inge...' Hij praat positiever over mij dan over haar. Blijkbaar valt het hem wel wat tegen met haar, dat kan ik wel merken...
We hadden op msn een gesprek waarop hij een antwoord gaf waarin hij zei: 'je gevoel heeft gelijk' Daarop vroeg ik hem: Komen wij dan ook weer bij elkaar? Toen zei hij: 'even denken: als ik nu zeg: dat denk ik ook, dan hou ik je aan het lijntje, dat moet niet... Als ik nou een volmondige NEE zeg, dan zeg ik je niet iets waar ik achter sta...'
En dat doet mijn hoofd alleen maar weer op hol slaan...

De vraag: 'waarom zou hij dan niet de moeite nemen om dit eerlijk op te biechten?' Is een vraag die ook op bepaalde momenten in mijn hoofd rondzweeft. Ik weet het niet. Aan de ene kant denk ik dat hij nu vooral voor een soort van 'vrijheid' kiest / nog andere dingen wil doen / kijken hoe een relatie is met een ander persoon. En aan de andere kant een heel makkelijk antwoord: Hij wil gewoon geen relatie meer, maar gewoon mijn aandacht.

Zijn vriendin is een behoorlijk jaloers typje, dus denk niet dat ze contact met mij nu wel zal accepteren...

Ik denk dat ik hem inderdaad maar eens ga confronteren en nog maar eens goed ga bedenken wat ik voor de rest met hem aan moet/wil (wel of toch weer geen contact). Ik wil in ieder geval niet meer heen en weer geslingerd worden met mijn gevoel.

Liefs,
Inge