Gister heb ik niet geschreven.
Het was een rot dag, terwijl er ook leuke dingen gebeurde.
Ik ben daarom huilend in slaap gevallen thuis, ik wist niet meer wat ik moest doen.
Mijn ex beld me op, terwijl ze weet dat het me pijn doet.
En nou zou je zeggen dat ik de gsm niet zou moeten oppakken, maar het zijn vaak andere nummer waarmee ze beld.
Nou vraag ik me gewoon af, waarom wilt ze contact met me, terwijl ze weet dat het pijn doet.
Zou ze daar plezier uit hebben.
Ze zegt de hele tijd dat ze vrienden wilt blijven.
Ik kan op dit moment geen vriendschap met haar aan.

Maar er zijn ook leuke dingen gebeurt, zo heb ik contact gekregen met mad about a boy.
Ik denk dat ik er gister al veel steun door heb gekregen.
Ik denk dat we met z`n alle elkaars steun nodig hebben.
Soms een lief woordtje, die de pijn doet verzachten.
De wonden laten helen, rustig en gelijdelijk.
Ik denk nu ook dat er geen nieuwe relatie kan worden aangegaan zonder dat die wonden geheelt zijn.
Zou je bij een nieuwe relatie anders niet de schuld opschuiven naar je nieuwe partner.
Ik weet het niet zeker, maar het lijkt mij dat je bij het minste of geringste al aan de alarm bel trekt.
Zo vroeg mijn dochtertje:"Als jij een nieuwe vriendin heb, mag ik die dan mama noemen."
Wat moet ik hierop zeggen, en na wat nadenken zei ik maar dat ze één mama had.
Zodoende krijg ik meerdere klappen op een dag te verwerken, en dat terwijl mijn ex zich nog niet eens de moeite neemt om contact met het kind te zoeken.
Nou zou je denken, ze beld toch op, ja dat klopt.
Op tijden dat het kind op school is of in bed.
En je maak me niet wijs dat ze nu al niet meer weet wat de tijden zijn, en het kind uit school houden of uit bed (20.00 is bed-tijd)is bij mij geen optie.
Het kind wordt bijna 9 jaar en weet al wat er aan de hand is.
Ik kon ook niks anders doen dan contact zoeken via de school met buro jeugd zorg.
Tot nu toe heb ik veel aan ze en ze helpen me waar ze kunnen door b.v. ook met het kind te praten.
Ik weet het soms niet meer, en dan neem ik contact met hun op, zodat hun helpen hoe ik het kind iets moet duidelijk maken.
Want hoe maak ik het kind duidelijk dat papa wel ergens zou willen dat het goed komt, en ergens diep van binnen weet dat het alleen voor het kind is en dat ik weet dat het niet meer goed komt.
Dat ze me nu te veel pijn heeft gedaan, waarover ik misschien niet heen kom.
Ja, over de liefdesverdriet kom ik hopelijk wel heen, maar die pijn, wordt volgens mij dat ik steeds boos op haar blijf.
En ergens smelt ik bijna als er lieve woordtjes door haar gezegt worden.
Toen ik vroeg aan het kind wat ze voor haar verjaardag wou (ze is volgende maand jarig), zei ze mama en papa samen.
Maar dat kan niet, daar komt ruzie van en dan is het kind haar verjaardag verknalt.
Dat wil ik niet, dus daar ga ik het nog met personen over hebben.
Advies is altijd wel welkom.

Beerke