Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Waarom?
3,5 maand is het nu uit........en nog steeds heb ik het er moeilijk mee.
Voor mij was het een echte liefde. Iedereen zegt dat dit beter is, maar zo voelt het voor mij niet.
Verstandelijk zullen ze best wel gelijk hebben.
Het gemis lijkt met de dag alleen erger te worden. Het lijkt wel of ik heimwee heb.
Ik probeer van alles, magnetiseur, hypnotherapeut, bachbloesemdruppels...... maar de pijn blijft.
Het was al de 2e keer dat het uit ging, dus ik zou het niet meer moeten willen.....
maar ja kon mijn verstand mijn gevoel maar overtuigen.....
vorige week was ik jarig en totaal niets gehoord......dus dat zegt waarschijnlijk genoeg over zijn kant.
1 maand nadat het uit was heb ik hem bijna 2 uur aan de telefoon gesproken. Goed gesprek. Hij hield nog van me, maar niet genoeg. Hij had wel pijn, maar drukte dit weg.
Ik weet het gewoon niet meer..........
- Dolfijnenkind's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Dolfijnenkind
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Ja, dat doet pijn...
Kan ik me helemaal voorstellen, ook onbegrijpelijk.
Maar dat is liefde soms ook 'onbegrijpelijk'..
Probeer te beseffen dat het voorbij is, hij wil je niet (grof gezegd) en laat je gaan in je verdriet. Heel veel lotgenootjes hier op deze site met nog meer onbegrijpelijke verhalen.
Sterkte toegewenst!
Toch een kaart
Een week daarna kwam er ineens toch een kaart voor mijn verjaardag.....deze was bij mijn buurman in de brievenbus gestopt, de kaart had gezworven.
De kaart was redelijk groot en ook speciaal voor mij uitgezocht op internet. Hij had er echt moeite voor gedaan.......en dat snap ik dan niet......
Ik gelijk weer helemaal van slag........heb hem een sms gestuurd om te bedanken, mensen waarschuwden nog doe dit zonder verwachtingen......maar ja, die had ik toch weer.......
Helemaal niets meer gehoord.
Nu weer een maand later......en nog steeds heb ik zoveel flashbacks naar zijn omgeving, de wegen daar, de winkelcentra, zijn huis..........ik word er helemaal gek van..........
Verstandelijk weet ik gewoon dat het hem niet meer gaat worden........
Vluchten naar een ander wil ik ook niet.....moet eerst weer meer bij mezelf komen....maar het proces is zo'n uitdaging........
Verstandelijk
Verstandelijk weet je dat het hem niet meer gaat worden. Dat is dus alvast een voorsprong.
Dat het de tweede keer is maakt het misschien niet per se makkelijker, en dat hij contact met je blijft zoeken ook niet, maar het geeft wel aan dat hij veel minder moeite heeft afstand te houden en dus al verder is!
Flashbacks geven mijns inziens aan dat het allemaal veel te vroeg en onverwacht is gebeurd.
Ik leef met je mee Dolfijnenkind! Sterkte en wijsheid!
Quasi@Dolfijnenkind
Sluit me geheel aan bij de vorige reactie.
Niets aan toe te voegen.
Sterkte Meis.
Neem het van mij aan, hij
Neem het van mij aan, hij heeft het op een mooie manier uitgemaakt. Met mij, zijn er hier velen die het op een veel groffere manier hebben moeten ondergaan. Wat jouw verdriet niet minder maakt natuurlijk. Maar we moet aanvaarden dat gevoelens kunnen veranderen. Ik denk dat hij je nog graag ziet, maar niet op die manier dat jij zou willen. Je kan dat gewoon niet forceren.
Je moet hier door meisje. Veel moed.