Kipje is in haar verwerkerinsproces van haar ldvd.
Op deze site laat ik veel emoties los omdat het thuis niet mogelijk is.
Ook duik ik op wanneer 9 vd 10 keer er iets mis is thuis.
Ik kan er niet echt mezelf zijn.
Er is geen respect tegen over mij en ik kan eigenlijk nooit boos worden.
Het is "normaal" geworden.
We liggen momenteel in scheiding. ( nog steeds wegen de financiën. )
Er word van mij verwacht dat ik alles even weg blaas wat vrij wel onmogelijk is.

Onbereikbare liefde.
Daar was hij dan.
Ik was getrouwd, en nouja ik zag hem weer terug en de oude vlam van 2 jaar terug bloeide weer op.
Ik had het hem vertelt " dom " en we hebben ruzie gehad via de sms.
Hij belde me daarna op maar ik kon hem op dat moment niet spreken. " zo erg hard kwam het aan"
Op mijn tenen getrapt, gekwetst en vernederd ging ik verder.
Eigenlijk kort daarna kwam hij me opzoeken. Hij was vrijwel echt heel veel in de buurt. Ik kon hem nog steeds niet spreken want ik kon het niet opbrengen om over de lijn heen te stappen. " de bekende rule
ik ben getrouwd en woon samen". En nu ben ik hier, verdrietig gekwetst en heb ik er een klein beetje spijt van dat ik niet over de lijn heen ben gestapt. Maar ja, het was onmogelijk en ook best wel egoïstisch om eerlijk te zijn. Aangezien je meestal eerst het ene moet afronden en daarna het andere. Hij maakte me vrolijk door er enkel te zijn. En ik heb hem weggejaagd door de situatie. * dus eigenlijk is het mijn fout *. Ik ben onduidelijk tegen hem geweest omdat ik met mijn ex samen woonde. " gaat ook niet, je kunt moeilijk 2 liefdes hebben".
Mijn ex kon mij in de tussen tijd ook niet loslaten en werd vrij wel agressief als ik mezelf niet overgaf. De fases van verdriet enorme woede heb ik nu zo vrij wel gehad. Ben enkel nog een tikje boos op mijn ex. Omdat hij enorm aan mij trekt. " alles is toch goed? Er is toch niks aan de hand ? ". Ook zit ik bom vol met spijt. Verkeerde keuzes veel problemen veel stress etc. En toch lach ik nog. Wat ik zelf ook totaal niet begrijp van mezelf. Het hoort toch zeer te doen? Of heb ik die fase al gehad? Omdat het gevecht zo ontzettend groot is om de problemen weer recht te trekken en omdat je met iemand samen woont die niet echt naar je luistert als je nee zegt.
De laatste tijd ben ik ontzettend stil. Geen flauw idee wat ik ermee aan moet. " ja maar lieffie ik hou van je en je vraagt erom ". de woorden blijven in mijn hoofd tollen als een baksteen.

De gene waar ik wel gevoel heb. Heb ik gekwetst.
Hij spiegelde mij enorm hij was echt speciaal voor mij.

Dus nu zit ik hier. Met ldvd. En een enorm verhard gevoel omdat ik eraan gewend ben dat ik gekwetst word. En behalve dat ook ontzettend veel verdriet.

http://m.