Zoals in mijn vorige blog bleef ik af en toe nog bij mijn ex en voelde het gewoon alsof we nog een relatie hadden voor mijn kant. Voor hem is het echt over. Inmiddels bn ik weg uit zijn huis en ben ik niet meer van plan om daar nog vaak te zitten. Het werd een beetje moeilijk voor mij. Laatste dag zijn we namelijk nog samen naar de heide gegaan waar we altijd samen heen gingen om van de natuur te genieten. Het deed gewoon pijn om daar te zijn. Ik heb daar zitten huilen en we hadden samen nog een diep gesprek. Een diep gesprek over zn gevoel dat weg is. Ik snap bijvoorbeeld niet dat hij dan er niet voor vecht. Daarin zijn wij verschillend. Uiteindelijk moest hij weg om te werken. Hij heeft mijn hand vastgepakt en zo liepen we weg. Het punt is dat mijn ex gewoon heel lief is richting mij. Door deze hele situatie moet ik op zoek naar een woning voor mezelf. Hij bied aan om mij te helpen in het zoeken naar een woning. ( dat maakt het voor mij nog verwarrender) Hierdoor liggen al mn spullen nog bij hem. Het maakte het makkelijk voor mij om weg te gaan omdat ik berichten hoor hoe vrienden van hem bezig zijn met vrouwen zoenen en versieren. Dat leeft echt onder hun. Zn neef is half jaar geleden vrijgezel geworden, waardoor ik al het gevoel kreeg dat het bij ons snel uit zou gaan. Het idee daaraan. dat deed mij gewoon heel veel pijn. Hij heeft tegen mij gezegd dat hij nog lang niet toe is aan een andere vrouw en dat het wel een tijdje zou duren voordat hij met een meid bezig gaat zijn. Ik ga donderdag beginnen met spullen weghalen bij hem..het idee doet me al best veel pijn.
Ik zie trouwens constant stelletjes om me heen. knuffelend enzo. weet niet of iemand anders hier ook last van heeft.
Ik word daar helemaal gek van!!! dat was ik 3 weken geleden ook nog met hem.

Morgen moet ik weer werken en hopelijk heb ik daar meer afleiding. Volgende week ga ik naar Antwerpen met vriendinnen, maar dat zal ook heel confronterend zijn, omdat mijn ex en ik daar ook heel vaak kwamen en hij mij dat als verjaardagscadeau had gegeven.
pffffff ik denk constant.. onze persoonlijkheden lagen echt op 1 lijn. We hadden elkaar ontmoet in het buitenland waar we beide gelijk een klik voelde. Ik voelde me heel fijn bij hem en hij bij mij. We praatte over van alles en nog wat, ons humor lag op 1 lijn, we wilde dezelfde dingen. Hielden van dezelfde dingen. Dat z'n 3,5 jaar lang. Tot zn gevoel weg was...... En nu.. alles herrinerd zich aan hem. Hij rijdt motor. Elk motor geluidje doet aan hem denken. elke plek waar we eens geweest zijn...

het verhaal is een beetje warrig geworden. Maar dat komt omdat ik nu ook een beetje warrig ben.