mijn god, wat is mijn leven een hel. Denk wel eens dat de hel niet erger kan zijn dan dit. De jongen waar ik zo gek op en ben en inmiddels drie droomavonden mee heb mogen meemaken zend zulke mixed signalen uit. De hele dag en dan ook echt de hele dag denk ik aan hem, controleer 2500 keer per dag mijn telefoon maar berichten blijven uit, ja alleen als ik hem een bericht stuur dan ontvang ik 6 uur later een luchtig bericht over dat hij me een fijne avond wenst, wat nou fijne avond. Vanavond is hij uit en ik zit maar weer aan de wijn en de seresta om maar niet te hoeven nadenken hoe leuk hij het heeft. Hij heeft allerlei plannen met me, wil geen relatie en laat in principe uit eerste niks van zich horen. Mijn dagen zijn slopend lang, ben de dag bloednerveus, heb vlinders, kan niet eten, voel me onderhand zwak worden, ben al wel 10 kilo kwijt dat is dan wel fijn. Uit alle macht probeer ik hem met rust te laten dwz ik mag een sms per dag sturen en dat lukt me dan wel, moet niet vragen hoe. Wil alleen maar die geweldige avonden met de geweldige sex, misschien dat ik daarom wel zoveel voor hem voel, het klikt waanzinnig op dat gebied. Waarom kunnen we niet gewoon een stelletje zijn, wat wil hij nou eigenlijk. En ik me maar groot houden als hij me vraagt hoe mijn weekend was, hij moest eens weten wat een hel dat iedere keer is. Ik weet dat als ik hem zeg hoe ontzettend gek ik op hem ben ik hem ws afschrik, dus speel het spel maar hoe het hoort. De hele dag je inhouden hem niet te bellen, langs zijn huis te rijden het is gewoon waanzin. Ik ben 40 dus heb het hier niet over een kalverliefde, voel echt dat ik hém wil. Hij heeft net een relatie achter de rug, ik houd me zelf maar voor dat het daar mee te maken heeft dat hij niet echt voor mij gaat. voel me net een puber. Gaat hij 22 november nog naar Thailand ook met zijn irritante vrijgezelle vrienden, gatverdamme. Wou dat ik ergens op kon afknappen, maar dat is het probleem van de prilheid, alles is nog leuk en spannend, heb in tijden als we een date niet meer zo gevoeld dat ik leef, maar als de avond dan ten einde is begint de wanhoop weer, wanneer ga ik hem weer zien. pfffffffff