Het sprookje is voorbij..Mijn grote liefde en ik zijn uit elkaar..Mijn vriend en ik hadden 4 mnd een relatie die intens mooi geweest is op 1 heel verdrietig ding na..We zijn heel snel aan deze relatie begonnen en dat is killing geweest..absoluut..Het is zo gegaan,ook dat is niet meer terug te draaien,maar het is veel te hard gegaan tussen ons..de 3e dag was ik al bij hem en ben ik niet meer weggegaan..Ook hierin geven we elkaar niet de schuld..ja hij geeft zichzelf de schuld van het feit dat hij mij direct de sleutel gaf van zijn huis,maar goed..gedane zaken nemen geen keer..We zijn begonnen aan een intens liefdevolle relatie en min of meer zijn we door de omstandigheden officieel gaan samenwonen op 16 februari..Ik was totdat we gingen samenwonen woonachtig bij mijn moeder..maar het voelde zo vreselijk goed dat we het beide eigenlijk onzinnig vonden om mij mijn huis te laten zoeken..Ook daarin is het weer..hadden we maar..Hij gaf te kennen dat hij het ook wel weer raar gevonden zou hebben als ik inderdaad weg gegaan zou zijn..dus op 16 februari heb ik mij over laten schrijven naar zijn huis..Het was een ontzettend fijne,mooie tijd voor ons samen met een lach en een traan..Ik heb van mijn leven nog nooit zoveel gevoeld voor iemand..Ik heb zelf 2 lange relatie's gehad die nu nadien gezien echt niets hebben voorgesteld en ik of wij(mijn exen en ik)het maar min of meer te lang hebben laten doorsudderen..Met mijn vriend bij wie ik nu inmiddels anderhalve week weg ben heb ik de mooiste tijd gehad in jaren..Dat gold voor hem ook..Hij heeft zelf ook een hele lange relatie achter de rug,maar die was na de geboorte van zijn kinderen helemaal nergens meer op gebasseerd..Die 2 hebben van de 10 jr 6 mooie jaren gehad vermoed ik en daarna was het alleen maar haat en nijd..Tot op de dag van vandaag helaas nog zo..maar goed..dat is een ander verhaal.We hebben samen in de maand april nog iets heel ingrijpends meegemaakt en dat heeft naast het feit dat hij er niet aan toe was achteraf,ook een hele grote stempel gedrukt op alles.2 dagen na mijn 31e verjaardag gaf hij aan dat hij niet lekker in de relatie zat en dat kwam min of meer doordat ik aangaf dat ik iets waarvan we beide wisten waar het over ging uitsprak..en mede daarop gaf hij aan ontzettend te twijfelen aan zijn gevoel voor mij.Ik had ergens al wel gedacht dat er wat was hoor..ik merkte het ontzettend aan zijn doen en laten naar mij toe.In zijn smsjes die hij schreef kwam het al heel anders over,hij smste sowieso minder,hij kon mij niet meer uit zichzelf knuffelen of wat ook en de sex was ook ''anders''.Althans anders we deden het nog wel hoor,absoluut,maar op een bepaalde manier voelde ik het wel.Afijn..hij gaf dus min of meer te kennen dat hij een time out nodig had om alles op een rijtje te zetten.Hij gaf aan dat hij iets mistte tussen ons..de klik,the sparkle,het magische gevoel..hij wilde inderdaad kijken of hij zijn gevoel voor mij terug kon vinden..Maar het dubbele is..hij voelt nog steeds veel voor me en hij houdt ook nog steeds erg veel van me..maar hij mistte de klik..We zijn uiteindelijk ook na veel vijven en zessen toch ''uit elkaar''gegaan..Ik ben terug gegaan naar mijn moeder zodat hij de rust en de ruimte kreeg om na te denken.Daags nadat we uit elkaar gingen gaf hij ook aan dat ie me sowieso een hele week niet wilde zien..niet omdat ie boos was,maar om afstand te nemen en te kijken of het er nog inzat..Nou die hele week is een grote hel voor mij geweest..Ik heb hem zo vreselijk gemist..het deed gewoon pijn.Uiteindelijk hadden we dus afgesproken voor donderdag de 28e.Ik kwam natuurlijk erg zenuwachtig thuis en eigenlijk gelijk nadat we onszelf op het balkon hadden geplant met een drankje zei hij dat hij niet verder wilde..Ik voelde de grond onder mijn voeten wegzakken..en dat was diep..heel diep,we wonen namelijk op 7 hoog,dus het gat was dieper dan diep..Ik begon vreselijk te huilen..Ook ondanks het feit dat ik in ons geloof dat het goed kwam, ook echt wel heel diep in mijn hart wist dat het voorbij was maar dat natuurlijk zo diep mogelijk had weggestopt.Ik heb al die tijd de hoop gehad dat het goed zou komen..en min of meer was dat ook de opzet van ''de scheiding''..Ook hij gaf aan dat we het een kans moesten geven maar uiteindelijk heeft hij het alleen besloten en het ''wij''heeft ie geen kans gegeven.Ik begreep van hem dat hij het eigenlijk wel als prettig had ervaren,het alleen zijn in zijn huis(waar we wel samenwoonde maar het was zijn huis)het kunnen doen en laten wat hij wilde en hij had mij ook niet echt gemist..Hij zei ook gelijk dat het allemaal veel te snel gegaan was en dat hij sowieso die sleutel nooit zo snel had moeten geven..maar ja..dat is achteraf...Hij gaf inderdaad aan dat het gewoon allemaal veel te snel gegaan is.Ik stelde toen ook gelijk voor dat ik dan inderdaad mijn eigen huisje zou gaan zoeken en dat we het dan zo zouden moeten proberen als dat was wat hij wilde..het alleen zijn in zijn huis..tuurlijk was het moeilijk geweest,maar ik had het er allemaal voor over..gelijk..Maar hij gaf gewoon aan niet toe te zijn aan een relatie met mij als in partners..sowieso geen relatie..zijn relatie met zijn ex heeft hem geen windeieren gelegd en hoelang ie ook al weg was bij haar,effectief,niet effectief..hij heeft het gewoon nooit goed verwerkt..Hij gaf de eerste dag dat we elkaar spraken wel gelijk toe dat hij zo op zoek was naar een relatie,een hele tijd actief..daarna minder actief en toen kwam ik ineens in zijn leven.Zijn leven bestond voor mij uit zijn kinderen en zijn werk..Hij bleef vaak langer op zijn werk om maar niet naar huis te hoeven waar toch niemand was..hij zat vaak bij vrienden omdat hij er zo van baalde dat hij niemand had bij wie die kon relaxen,mee kon genieten en alles mee kon beleven..Hij wilde af van het Jip en Janneke niveau wat hij had met zijn kleintjes..Hij wilde kunnen praten op volwassen niveau..Hij gaf dus echt direct aan dat dat was wat hij zo mistte..Nou,hij had het allemaal en in een klap laat hij mijn wereld en geloof me,uiteindelijk zijn wereld ook in een keer instorten..Hij bleef er gewoon bij dat we geen partners meer konden zijn..geen geliefde meer..het was voorbij..In eerste instantie wilde ik zelf niets weten van een eventuele vriendschap,maar door wat we allemaal hebben meegemaakt heb ik wel besloten dat wel te doen..Ik voel gewoon zelf dat ik er niet aan toe ben om hem helemaal direct te bannen uit mijn leven..Hij zei natuurlijk wel dat hij het zou respecteren als ik geen vrienden wilde blijven..dat kon ie zich ook goed voorstellen.Nou uiteindelijk toen het hoge woord er dan uit was hebben we elkaar vastgepakt en heb ik vooral intens gehuild..Ik vroeg hem ook of ik die nacht voor het laatst bij hem mocht slapen en dat mocht..Ik sliep sowieso al heel heel slecht natuurlijk,ik was weer terug gegaan naar mijn ma en daar slaap ik nu weer op een slaapbank dus dat is natuurlijk heel anders en ja..door al het verdriet sliep ik misschien per nacht hooguit 2-3 uurtjes en dan was ik weer intens verdrietig en dus weer of nog wakker.We zijn uiteindelijk nog even samen wezen eten en terug thuis begon feitelijk het definitieve afscheid..we zijn uiteindelijk nog 2x met elkaar naar bed gegaan,hij gaf min of meer aan dat hij dat ook erg graag wilde..we zijn begonnen op de bank en later op bed ook nog een keer..Ik ben uiteindelijk tegen hem aan huilend in slaap gevallen..Het moment dat de wekker ging was echt vreselijk..te weten dat dit het afscheid was van 3 hele mooie maanden..We zijn uiteindelijk 4 mnd samen geweest,maar hij liep al ruim een mnd met die andere gevoelens rond en dus zijn het 3 hele mooie maanden geweest voor ons samen..en absoluut,was die laatste maand,hoe verdrietig ook,ook echt wel heel mooi hoor,maar toch anders..Het is eigenlijk begonnen na mijn verjaardag,2 dgn erna,dus echt 3 hele mooie maanden hebben we echt samen heel intens beleefd.Hij ging rond 0700 naar zijn werk en ik ben daar nog even gebleven om alles in mij op te nemen van het huis waar ik mij 4 hele maanden heel intens gelukkig heb gevoeld.Ik ben in mijn leven ook meerdere keren verhuisd zeg maar,maar in al die jaren heb ik mij nergens veiliger gevoeld dan daar bij hem.Ik voelde me in al die maanden nooit onveilig en hij gaf mij ook altijd een heel geborgen veilig gevoel..altijd hoor,maar het meest intense gevoel ervaarde ik altijd in bed als hij dan tegen mij aan lag met zijn arm over mijn middel..dat was zo vreselijk fijn..Op den duur ben ik zelf ook weg gegaan en toen ik de deur afsloot voelde ik mij intens verdrietig..Het moeilijke is ook gewoon dat we nu sowieso maar 5,hooguit 10 min.van elkaar fietsen af zitten en het meest afschuwelijke is wel dat mijn werk op 3 min lopen van ons huis zit en ik moet er dus elke dag langs om naar mijn werk te gaan..De verdere dag heb ik mij geprobeerd te vermaken,van mijn werk mocht ik overslaan dus dat was op zich wel erg prettig..Heb niet erg veel gedaan maar was toch wel uitgeput aan het eind van de dag..Het meest vreemde moment(en het was min of meer gepland door mij)was wel iets na vijven..ik zat bij de tram te wachten en ik had echt een stuk of 5 trams voorbij laten gaan en opeens fietste hij langs..ik wist dat hoor en dan kan je zeggen,dat moet je niet doen,maar ik wilde hem gewoon nog even zien..We zwaaide naar elkaar en dat was echt heel vreemd..Intussen is het nu zaterdag en heb ik geprobeerd de dag door te komen..Ben vanmiddag met mijn moeder nieuwe kleren wezen kopen..die had ik gekregen van haar en later de middag rond 1530 ben ik met mijn buurvrouw de stad in geweest en hebben we lekker op een terrasje gezeten en nog een hapje gegeten in de stad..uiteindelijk was het natuurlijk een gezellige middag maar ook zo intens verdrietig..ik voel hem sowieso namelijk de hele dag in mij en om me heen en ik kan hem natuurlijk overal wel tegen komen,maar ik wist later pas dat hij ook in de stad was..Te weten dat er overal tentjes zijn waar we samen geweest zijn dat is echt verdrietig als je daar dan langs loopt..Ooit zal het wel weer komen dat ik er langs kan lopen zonder verdrietig te worden,maar het is zo vers nu..Ik heb ook echt een heel leeg gevoel..Ik voel me echt een soort van geamputeerd hoor..het voelde zo vreselijk goed..het grappige en ergens ook ''enge''was wel,dat mijn moeder van hem juist vond dat hij de eerste was die zo goed bij mij pastte..ik heb natuurlijk 2 hele lange relatie's gehad,maar in haar ogen kloptte het plaatje gewoon echt niet..uiteindelijk heb ik dat ook wel ingezien hoor dat het ook echt niet kloptte,maar met hem was het gewoon meer dan compleet.Ook qua leeftijd was het nu veel beter..Mijn eerdere partners waren allemaal sowieso ouder dan ik en hij was nu maar 4 jr ouder dan ik zelf en ik heb dat toch als heel fijn ervaren.Ik zal hem echt zoals ik dat nu toch al doe,vreselijk missen..Ik heb mijzelf nu een aantal doelen gesteld en die wil ik gaan verwezelijken.Ik wil in elk geval als het enigzins kan wel snel mijn eigen huisje hebben,gewoon een eigen plekje,ik heb ''hulp''ingeroepen van een psycholoog om alles een plek te geven..en dat is niet alleen deze intense relatie,maar alles uit mijn leven en ik wil heel heel heel graag iets gaan doen met mijn spirituele gave's..Ik ben sowieso hoogsensitief,heldervoelend en ik denk van mijzelf dat ik ook wel genezende krachten in mijzelf heb,zodat ik andere weer kan helpen dus dat wil ik erg graag gaan doen,althans,ik wil iets gaan doen met die gave's..Ik heb morgen mijn 1e reiki behandeling van mijn lieve buurvrouw en ik heb mijzelf voorgenomen om inderdaad ook zelf mijn reiki te gaan halen,ik denk dat ik daar heel veel aan ga hebben.Ik hoop op een redelijk snelle return in het heden,maar ben erg bang dat het ontzettend zwaar gaat worden,zeker het verwerken,het afscheid nemen van iets wat mij zo lief was..Ik voel mij in elk geval gesterkt in het feit dat IK het wel kan uiten..er over praten,schrijven,huilen,boos zijn op de situatie,gewoon alles kan..en dat vind ik intens verdrietig voor hem,want hij kan dat minder.Ik heb ook ontzettend veel aan het luisteren naar muziek,onze muziek,alle muziek eigenlijk..ik heb er een heel goed gevoel bij..het enige nr wat ik alleen niet zo makkelijk kan horen is het nr Vallende Engel van Blof..dat is namelijk ons nummer..We hebben hem ook allebei op onze telefoon als beltoon voor elkaar,maar als ik dat nr hoor,ja dan heb ik het echt zwaar..dat nr is echt voor mij geschreven..letterlijk..hij noemde mij namelijk sowieso Angel..dat heeft te maken met mijn achternaam en dus is hij heel bijzonder voor mij..ik ben namelijk zelf op forums en zo altijd angel,maar er is nog nooit iemand geweest die me zo genoemd heeft..Er zal ook echt nooit maar dan ook nooit iemand meer komen wellicht die die naam mag gebruiken,dat is van hem en mij en dat zal altijd zo blijven..Ik had ook een ring voor hem gekocht en ipv mijn voornaam staat er ook Angel in en de datum dat we bij elkaar kwamen zeg maar.Ik heb zelf zijn voorletter om mijn nek hangen,toevallig ook de A en in die letter zitten 4 steentjes..die staan symbool voor ons vieren..Hij,ik en zijn lieve kleintjes die ik ook intens ga missen..Ik zie zijn dochter nog bij me op schoot zitten nadat we het ze verteld hadden.."Maar je mag niet weg,ik zal je zo gaan missen''ohhhh mijn hart brak in miljoenen triljoenen stukjes..haar armpjes om mijn nek geslagen legde ze haar hoofd tegen de mijne..en maar kroelen...pfffff,mozes..dat was echt zwaar.Ik heb hem wel min of meer gevraagd of ik de kleintjes af en toe mag blijven zien want voor hen vind ik het ook intens verdrietig..kijk wij zijn volwassen en kunnen de dingen relativeren..ja op dit moment ook niet hoor,maar wij worden geacht dat ooit weer te kunnen,maar hun,tja,het zijn hulpeloze wezentjes die van de wereld verder geen weet hebben en dat vind ik intens zielig..We hebben ze zo goed mogelijk geprobeerd uit te leggen waarom papa en ik tijdelijk niet meer samen zouden wonen en zo,maar ja..wat snappen ze er nou van..Maar dat moment dat ze bij me zat op schoot..pfff nou..vreselijk..Ik voel ook heel veel liefde voor hun allebei..Met zijn zoontje had ik een moeilijker contact,maar die is ook pas 4 en heeft sowieso van de scheiding van zijn ouders echt een trauma overgehouden eraan..Maar goed,hij was en is ook echt vreselijk lief,maar zijn dochtertje,ja..dat is toch een beetje het kind wat ik wellicht nooit meer zal krijgen..sowieso een meisje,dat is mijn ultieme wens..je mag geen voorkeur hebben,maar als je toch mag hopen,ja dan hoopte ik ooit een meisje te krijgen ja..Ik heb de kleintjes inmiddels ook al bijna 2 wkn niet gezien en dat doet ook erg pijn..ik mis ze ontzettend..ze kwamen elke zondag naar huis tot en met woensdag en ik maakte sowieso altijd brood voor hun 's ochtends,kon lekker kroelen met zijn dochtertje en gewoon lekker kletsen over niks..dat mis ik wel enorm ja.Ik heb gelukkig een foto in mijn portemonee van hun en ze zitten letterlijk in mijn hart,net als hun papa..mijn grote liefde voor altijd!!!!!

Lieve A,ontzettend bedankt voor de mooie intense fijne tijd die ik met je heb mogen ervaren..Goodbye my lover,Goodbye!!!