Hoe weet eens mens of hij/zij het hele verwerkingsproces heeft afgewerkt. Is het iets wat je vanbinnen moet voelen. Het is nu zes maanden geleden dat ze mij in de steek liet. Heb er echt van af gezien en veronderstel voor mijzelf dat de wonde genezen is maar er zitten nog een paar korstjes op denk ik.

Alles gaat goed, probeer mijn leven op de rails te zetten en dat lukt aardig. Alleen op de dode momenten zoals nu (zondag voormiddag en soms tijdens de avond) is het moeilijk. Soms droom ik nog van haar en daar word ik boos om. Hoe ver ben ik nu?

Ik heb ondertussen eerder toevallig terug contact met een jeugdvriendin. We kunnen samen goed praten ook over gevoelige onderwerpen. Regelmatig komt ze op visite, drinken een glaasje wijn en doen een filmpje. We vinden elkaar best aardig! Ben in een ver verleden hopeloos verliefd geweest op S en het komt nu langzaam maar zeker terug. Voel het in mijn buik.

Maar er is iets wat mij tegen houd om de stap te zetten, om het haar te zeggen. Misschien ben ik bang voor een ?¢‚ǨÀúneen' van haar kant uit. Ben ik bang voor de pijn die daaruit voortkomt! Misschien wil zij het houden met vriendschap!

Komt het door het fijt dat ik het ganse verwerkingsproces nog niet afgehaspeld heb dat ik nog zo bang ben? Snap het zelf niet zo goed!