Lieve lotgenoten,

Vandaag een maand geleden kwam er plotsklaps een einde aan onze relatie van twee jaar.
Aangezien ik er alleen niet echt uit geraak neem ik jullie in vertrouwen...door vandaag een aantal blogs toe te voegen dit alles wat meer verhelderen...

Vier werken geleden...Een einde in een envelop met daarop mijn naam, en onderstaand kattebelletje + de pasfoto's van de kinderen en mezelf:
?¢‚ǨÀúIk kom niet meer!
Ziehier uw sleutel.
't beste
De rest van mijn kledij en spullen
kom ik zo gauw mogelijk halen.
Het beste.'

Dit vonden wij op tafel?¢‚Ǩ¬¶daarvoor had hij de meisjes ruim 45 minuten alleen (op hun kamers) gelaten. De oudste had de garagepoort horen opengaan, maar dacht dat hij naar een kruidenierswinkel hier in de buurt was.
Wij waren zomaar ineens, zonder enige aanleiding het slachtoffer van een laf, respectloos vertrek?¢‚Ǩ¬¶

Het is begrijpelijk dat iemand een punt achter een relatie wil zetten?¢‚Ǩ¬¶ maar dat dan op zulke wijze doen, valt niet goed te praten.
Hij kan(voor mij onbekende?¢‚Ǩ¬¶want hij sprak er niet over) motieven hebben om uit een relatie te stappen. Vooral omwille van de toenemende spanningen (van de laatste 2 maanden) naar zijn ?¢‚ǨÀúmoeizaam' ontslag uit het Psychiatrisch ziekenhuis toe.
Nochtans hebben de kinderen en ikzelf heel die druk en onzekerheid ook steeds moeten ondergaan, terwijl we er dan nog met niemand konden over praten.
Al die spanningen gingen bij mij dan nog eens gepaard met mijn alles behalve makkelijke opdracht in het Onderwijs.
Het was niet alleen zwaar qua afstand, maar was en blijft ook een enorme degradatie qua functie en financiële vergoeding.
Doch ik had geen keuze?¢‚Ǩ¬¶
Als wij onze relatie niet ?¢‚ǨÀúgeuit' hadden dan zou hij ongetwijfeld ?¢‚ǨÀúretour prison'(TBS'er)gevlogen zijn?¢‚Ǩ¬¶en ik net als nu ook mijn werk kwijt geweest zijn?¢‚Ǩ¬¶
Nu liggen de kaarten lichtjes anders?¢‚Ǩ¬¶

Hij kan(als hij daarvoor nu al zin heeft) zijn leventje verder leven?¢‚Ǩ¬¶en aan een nieuw hoofdstuk met alweer een nieuwe vriendin beginnen?¢‚Ǩ¬¶
Voor ons zijn de kaarten anders geschud?¢‚Ǩ¬¶wij kunnen de draad van ons leven voorheen niet meer opnemen!!!

Jammer dat ik toen geen ?¢‚ǨÀúglazen bol' had waarin ik onze toekomst kon zien
want dan zou alles er wel anders uit gezien hebben?¢‚Ǩ¬¶
Ik heb hem omdat ik hem zo graag zie?¢‚Ǩ¬¶in bescherming genomen, en alles eerlijk gaan vertellen aan mijn Directie, en mocht mijn bureel onmiddellijk ontruimen zonder ook maar afscheid te mogen nemen van patiënten, en sommige bewoners die al 7 jaar wekelijks bij mij op gesprek kwamen?¢‚Ǩ¬¶.

Men heeft het zelfs nog gepresteerd om 3 ?Ǭ?maandloon van me achter te houden?¢‚Ǩ¬¶
Ik heb duidelijk een hoge prijs moeten betalen ?¢‚Ǩ¬¶
En heb dit steeds moedig gedragen, omdat de Liefde?¢‚Ǩ¬¶iemand graag zien alles overwint.

Ik wil hierbij ook zeker vermelden dat hij hiervan de nodige consequenties mee droeg. Dit vooral in de opvang van de kinderen na schooltijd, omdat ik door de veranderde werkomstandigheden pas na 19 uur thuis was. Hij deed steeds zijn uiterste best om de meisjes goed te begeleiden. Hun schoolse ?¢‚Ǩ‚Äúen muzikale prestaties hebben dit ook nog eens in beeld gebracht.
Maar eigenlijk gaat zijn inzet ?¢‚ǨÀúin moreel opzicht' eigenlijk in het niets op als hij dan zomaar, zonder enig gesprek?¢‚Ǩ¬¶het spreekwoordelijke ?¢‚ǨÀúhazenpad' kiest.

Ik mag hier nu terecht uit concluderen dat de meisjes hun vertrouwen in volwassenen alweer een flinke deuk gekregen heeft.
Het is immers al voor de derde keer?¢‚Ǩ¬¶
deze keer met de grootste gevolgen!

De echtscheiding (van hun vader ) en nadien het ziek worden en overlijden (van T.) voelden ze aankomen, ze waren erop voorbereid en hun mama verloor er haar werk niet door. Hierdoor bleven voor hen alle sociaal ?¢‚Ǩ‚Äú materiële zekerheden overeind. Dit is nu wel totaal anders!

Mijn ouders, al onze gemeenschappelijke vrienden en buren kunnen het niet plaatsen, en stellen dezelfde ?¢‚ǨÀúWaarom-vraag'!!!
Zij geloofden in onze relatie en hoopten dat alles goed zou komen voor ons beiden.
Het mocht echter niet zijn?¢‚Ǩ¬¶

Tenslotte ben ik hier het weekend van zijn vertrek nog een tijd bezig geweest om al zijn spullen zelf in te pakken.
Ik ben zelfs nog zo goed geweest om werkelijk alles in te pakken, ook de laatste geschenken die hij nog van mij kreeg.
Een gemeenschappelijke vriend was zo vriendelijk om alles te gaan afgeven?¢‚Ǩ¬¶, bovendien had ik geen andere keuze aangezien ik hier een hele zaterdag geen teken van leven kreeg van zijn ouders of broer of zus om zijn gerief te komen halen.
Het hier laten staan ging niet?¢‚Ǩ¬¶het was een veel te pijnlijke confrontatie en ik wou tegelijk vermijden dat hij zijn spullen zou komen halen op een moment dat ik er niet was en de kinderen alleen thuis zaten

Wordt vervolgd...