Dag K...

Dag mooie jongen
Dag knappe jongen
Dag mooie dromen
Dag mooie praatjes
Dag knuffels
Dag kusjes
Dag lange avonden in bed..
Dag liefkozend woordjes..
Dag thuiskomen..

Dag slappe man
Dag mannetje zonder ruggengraat
Dag mannetje dat meer van zichzelf houd dan van anderen
Dag mannetje dat altijd mijn woorden verdraaide
Dag mannetje dat nooit iets kon loslaten
Dag mannetje dat mij niet meer mijzelf liet zijn
Dag mannetje met je botte opmerkingen
Dag mannetje dat niet zag wat ik voor jou voelde
Dag mannetje van negativiteit
Dag mannetje dat voor vrijheid kiest

En toen kwam de finale klap..
Gisteren nog een bericht van jou, vanmorgen 100 complimenten..constante blikken mijn kant op..
Per toeval kwamen we weer in gesprek..dom ook, maar gebeurd is gebeurd..
Tranen vloeide weer..

Je woorden:
Je bent niet meer met mij bezig
je kijkt niet meer naar mij op die manier
Ik heb iets speciaals bij je teweeg gebracht en je ziet me nog wel maar je bent niet meer met mij bezig.
Je denkt niet dat ooit nog goedkomt
Als je me ziet denk je alleen maar aan onze ruzies en je denkt niet dat snel verdwijnt.
Je vind heerlijk om nu alleen te zijn

En dat wat ik wenste is gebeurt...

Je stuurt me een bericht..na vier dagen geen contAct.
Je stuurt: he, je lacht weer.wat een leuke profielfoto.
Sorry voor het storen.
fijne avond nog.

Mijn maag draaide om. Ik kreeg kloppingen.

Net terwijl ik een super goed gesprek met een vriendin heb gehad over jou en de situatie en ik alles een beetje los liet.
Ik stuur terug.dankjewel.jij leuk weekend gehad?

ik krijg meteen iets terug.
T laatste wat je zei was dat je met je moeder naar de musical gaat.
Ik weet niks meer te zeggen.

De hele nacht weer over je gedroomd...
Hoe ik bij je was, je aanraakte, we zoende, je warmte..
Harde werkelijkheid sloeg vanmorgen keihard in..

Gelukkig vandaag genoeg afleiding...

Ook zou ik jullie mening graag willen weten..
Mijn ex wilde heel graag een vriendschap. In 1e instantie heb ik hem verteld dat ik dit niet kon, en echt geen contact meer wilde hebben..daarna had ik hier spijt van en heb ik dit terug gedraaid naar:

Gisteren met de meiden lekker gaan salsa dansen, maar ik had geen zin..
zelfs een doodnormale dans-aanraking van een andere man op mijn lijf kan ik niet verdragen, ik wil jou aanraking
De laatste keer dat ik daar was, was jij ook gekomen en hebben we samen veel lol beleefd..het was een klein stukje begin van het einde tussen ons...

Denk je nu net zoveel aan mij...als ik aan jou?....
Ik zal het nooit weten...vloog de tijd maar wat sneller voorbij...

en daar gaan we weer...

Het onrust gevoel..
Ergens in mijn achterhoofd heb ik steeds het gevoel van: 't komt wel goed, hij moet gewoon rust krijgen (en dat houdt mij rustig en kalm) en dan ineens: Bam! nee, het kan ook helemaal niet meer goed komen...je bent hem kwijt..
Net alsof ik een masker ophoud dat in mijn hoofd toch nog een relatie met hem heeft..

Waarom hoor ik niks van hem..
Waarom smst hij niet..
Denkt hij aan mij...