Verstandelijk weten dat het beter is, en het gevoel niet los kunnen laten. Verscheurd zijn... er is te veel gebeurd, we hebben elkaar te veel getriggerd op pijnpunten. Gisteren was ons laatste gesprek, hij was boos, ik kreeg verwijten naar mijn hoofd geslingerd en ik had de ruimte gekregen te veranderen, maar hier had ik niets mee gedaan aldus hem. Er was geen ruimte voor mijn woorden, en dit geeft weer aan dat hij alles goed praat door alleen naar mij te wijzen. Ik ben zo teleurgesteld, in hem, ons, mezelf. Vooral in mezelf, ik heb het zelf zo ver laten komen... Mezelf weggecijferd, mezelf verloren in hem.