We zijn inmiddels weer een paar weken verder. Dus t zal ook wel een heel "verhaal" worden. Ik hoop dat er mensen zijn die het willen lezen......
Nog steeds heb ik veel verdriet. Er gaat geen dag voorbij zonder tranen. :'-(
Afgelopen week zelfs een avond 2 uur lang gejankt!

De afgelopen weken is er nog wel steeds contact geweest.

Zo'n 2,5 week geleden heeft hij t "uit"gemaakt.
Er is wel af en toe contact (berichtjes en bellen) en afgelopen zaterdag avond ben ik bij hem geweest.
Het begon gewoon vriendschappelijk praten en hij was vrij nuchter/koel, hoe je het noemen wil.
Naar mate we aan het praten waren ontdooide hij steeds meer en leek meer en meer zichzelf te worden.
Uiteindelijk hebben we geknuffeld en samen elkaar aangezeten op de bank.
En gepraat over alle leuke momenten. Nu zijn er ook geen minder leuke momentne, want er is geen ruzie geweest, geen irritatie, niets!