Ja.
Ik heb besloten.
Ik ga niet mee met de vriendengroep inclusief mijn ex op vakantie. We zouden vrijdag vertrekken.
Maar ik kan het niet.
Elke minuut die confrontatie.
Elke seconde voelen hoeveel pijn het doet dat hij niet meer van mij is.
Elke keer niet weten wat er in hem om gaat.
Misschien dat tie wel achter andere vrouwen aan gaat.
Ik wilde zo graag dat het goed zou komen. Maar ik kan het niet aan.
Het ging net de laatste dagen wat beter, ook omdat we totaal geen contact meer hebben.
Ik kan het niet.

En het voelt als een opluchting!

Dankje ex!

Ik wilde jullie graag een vraag stellen, omdat ik er nogal mee zit. Ik denk dat er niet een echt antwoord op is, maar ik wil graag jullie mening horen.
Kan het zo zijn dat je in een relatie te dichtbij bij de ander komt en dat je je daardoor benauwd voelt? En dat je daardoor je zelf kunt overtuigen dat je niet meer van iemand houdt?
Aan de ene kant geloof ik dit wel. Als je ergens niet tevreden over bent en het voelt je benauwt, kan ik me voorstellen dat je jezelf kunt overtuigen dat het beter is als de relatie stopt.

Bij deze wil ik weten hoe het met je gaat. En je laten weten hoe het mij gaat.
Ik kan de avond dat je er mee wilde stoppen nog precies voor me halen. Je was niet meer verliefd, en wilde het niet meer proberen. Het voelde alsof je een mes in mijn ribben stak. Ik wist niet dat dat zo kon voelen. Ik heb hysterisch gehuilt en geschreeuwt. Het enige wat jij deed was huilen en proberen uitleg te geven. Maar je kon me niet troosten. Je voelde zo on-echt. Ik zag je wel zitten, maar het leek net alsof je al niet meer de man was die ik altijd kende.

Had toch weer even de behoefte om te schrijven. Het is nu 2 weken geleden dat mijn ex het niet meer zag zitten. Ik heb velel gehuild, geschreeuwt en gepraat. De laatste week ook al weer genoeg leuke dingen gedaan, en straks weer met familie uit.