Zaterdag was ik jarig en wist zeker dat hij niets ging laten horen. En dat deed hij ook niet.. dus was ik niet droevig....
Het is namelijk ook helemaal gedaan en ik ging ervanuit dat het ons MSN gesprek het laatste teken van leven was voor een tijdje.

MIS! twee dagen na mijn verjaardag kreeg ik een sms van hem...Hij stuurde:

gelukkige verjaardag twee dagen te laat, maar door de voetbal is het uit mijn hoofd geschoten.. Hoop dat je een fijne feestje heb gehad of nog moet krijgen en de bijhorende kusjes.

Raar wat stuurt die me nu? Hij vergeet ieders verjaardag zelfs die van zijn moeder, hij is geen persoon om iemand te sturen op diens verjaardag.

Voel nu even de klap van het laatste MSN gesprek dat het niet meer goed komt.
Ergens ben ik zeer fier op mezelf, anderzijds heb ik even een gevoel van eenzaamheid.
Terug weer helemaal opnieuw beginnen met iemand ,geen zin in.
Dan maar genieten van het vrijgezellen leven.
Zaterdag jarig, een verjaardag zonder hem maar ook zonder vrienden.
Ik moet dit weekend 26 uur werken wat dus echt tegenvalt.
Misschien ben ik zelfs meer droevig dat ik mijn allerliefste vrienden niet zie, dan dat hij er niet meer voor me is.
Weet iemand trouwens wat opbeurende songteksten voor me (getting over him lyrics)?

sinds gisterenavond weet ik het. Ik kon het gisteren niet laten om hem op MSN aan te spreken. Begonnen over koetjes en kalfjes en ineens dacht ik. Het kan me even niet meer schelen, maar ik wil weten waar ik sta en dat ga k zelfs vandaga te weten komen.

Na een tijdje zei hij: ik mis je wel maar niet als lief weet ge?
Tuurlijk had ik dat door, ben ook niet stom. Uiteindelijk zei hij ook dat het misschien het beste is dat we uit elkaar zijn. Heb daarop gezegd dat ik blij ben dat ik nu een antwoord heb. Hij vroeg of ik boos was, en ik heb gezegd dat ik dat zeker niet ben (ben ik ook niet). Ik heb geprobeerd afscheid te nemen en heb hem gezegd dat ik hem alle geluk toewens in zijn leven. Zijn antwoord was: tot volgende keer he? neen geen volgende keer B.

Ik ben samen met twee vriendinnen naar zee geweest. We zijn alledrie op heel korte tijd gedumpt en we hadden toen besloten om samen eens vijf daagjes fijn naar zee te gaan.
Wel.. het was zalig. Amper gedacht aan hem die vijf dagen.
Leuke dingen gedaan, zelfs gekust met iemand. Maar iets na de kus voelde ik me ineens schuldig tov mijn ex. Heel raar.
Dat heeft waarschijnlijk te maken met ons laatste gesprek, waarbij hij zei dat hij het erg zou vinden moest ik iemand nieuw hebben.

Nu zit ik thuis en mijn gedachten gaan naar hem... Ik mis hem wil hem eventjes horen zeggen dat alles ok met hem is. Heb hem vandaag net een maand niet gehoord of gezien. Ik weet dat het heel goed is dat ik het zolang al volhoud.

kan ik nu pijn hebben van het feit mijn beste vriendin zijn naam online zag op msn? Snap het zelf niet, als ik de naam zie, zeg ik zelf nooit iets. Maar omdat ik werken was en ze hem nog eens online zag doet me dat ineens raar.
Misschien mis ik het contact met hem wel, maar ben nu al drie weken zonder contact met hem... Beste is volhouden zeker?

Mijn verjaardag komt er ook binnen twee weken aan, en ik kijk totaal er niet naar uit. Normaal gingen we dan iets leuks doen.
Moet mezelf echt tegenhouden hem niet te bellen, had niet gedacht dat die dag ooit ging komen...

die soms te snel gaan... als ik bekijk hoe lang het geleden is dat ik nog in je armen lag. dagen die soms veel te traag gaan, want ik mis je.
Vervelend om toe te geven. Ik geef het niet aan jou toe, want ik laat je niets weten. Ik heb gezegd dat het aan jou ligt, jij moet me maar eens iets laten weten. Ik weet dat dat nog een tijdje gaat duren, want het is pas drie weken geleden dat we samen iets zijn gaan drinken. Tijd heelt alle wonden zeggen ze, ik denk een groot deel ervan,maar ik vrees niet alle wonden.

Ik wou dat je niet zo lief deed de laatste keer en dat je me zoveel pijn had gedaan, zoals mijn vorige ex en ik na een tijdje wist dat ik beter af zonder je ben. Jij vocht alleen niet voor mij, en ik wil iemand die voor me vecht.

wat moeilijke dagen na het gesprek van zondag (vorige blog). Ik ben pas begonnen met nieuw werk en dit zint me ook niet. Ik krijg sinds ik opnieuw ben begonnen met werken enge nachtmerrie's over hem. Elke keer komen we samen en komen we terug op het punt van: is het gedaan of niet en hij spreekt zich nog altijd niet uit. Heel verwarrend en moeilijk om zo de dag te beginnen.
Na het gesprek besef ik pas wat ik echt kwijt ben... de persoon die ik het allerliefste zie en mijn beste vriend.
Dacht dat ik al verder stond maar helaas na zes weken sta ik nog altijd niet ver...