Ruim een jaar geleden en ik een passionele verhouding begonnen met een Engelsman die hier in Belgie werkte. Vijf dagen op de week was hij bij me, twee dagen ging hij terug naar huis, naar zijn vriendin (waar hij reeds 9 jaar bij is) en naar zijn huis dat ze samen hebben gekocht. Ik kreeg het er na een tijdje verschrikkelijk moeilijk mee dat hij nog steeds naar haar terugging, maar tegelijkertijd bleef hij me de hoop geven dat hij haar ooit wel zou verlaten. Ik was ondertussen natuurlijk tot over mijn oren verliefd, en geloofde blindelings wat hij me vertelde. Hij leidde de hele tijd een dubbel leven, ging met me mee op familiebezoek, kende mijn vrienden, mijn collega's, etc...we hadden een geweldige tijd samen, en elke keer liet hij me geloven dat ik 'the one' voor hem was, terwijl hij nooit de keuze kon maken om zijn vriendin ginder echt te verlaten (hij vond het zo erg om haar pijn te doen).