Ik loop al weer de hele dag te malen over van alles en nog wat.
Moet eigenlijk nog zoveel doen, maar kan me er niet echt toe zetten.
Bij elk ding dat ik doe denk ik : Oh dat deden we samen, of : Oh de laatste keer was met hem.

Bah bah bah....
Word soms zo moe van mezelf.

Maar goed er is ook niemand die van mij kan verwachten (en ik moet het ook niet van mezelf verwachten) dat het klote gevoel zomaar voorbij is.
Het heeft tijd nodig, maar hoelang??
Ik heb totaal geen geduld, wil of dat het weer goed is of dat het helemaal voorbij is, dat tussenliggende gedoe vind ik maar niks.

Hoi hoi,

het is alweer een paar weken geleden dat ik me hier heb aangemeld en mijn eerste Blog heb geschreven.
Maar nu kriebelt het me weer om alles van me af te schrijven, aangezien er weer een heleboel is gebeurd in de afgelopen weken.

Ik ben zoooooo boos, echt niet normaal...
Hoe kunnen zogenaamde "volwassen" mensen zo reageren??
Waar heeft ze het over zal je denken, nou dat zal ik vertellen.

Nadat mijn ex al zijn spullen hier weg heeft gehaald, heb ik geprobeerd hem met rust te laten, maarja dat lukte me niet.

Hoi allemaal,

ik was een beetje op internet aan het googlen en kwam daar deze site tegen.
Heb me ook maar aangemeld, zodat ik ook mijn verhaal kan doen.
Kan er wel met vrienden of familie over praten, maar dat is toch anders, die weten niet hoe je je nu echt voelt.
Ook gaat hun leven nu gewoon verder, terwijl dat van mij helemaal stil en op z'n kop staat.

Het begon allemaal zo'n 3,5 jaar geleden.
Ik was 22 en ging eindelijk het huis uit.
Dit wilde ik al zo lang, maar door veel ziek te zijn geweest kon het niet eerder.