Dan toch is het gebeurt... ze had 3 weken de tijd gevraagt... toen heb k haar HEEL duidelijk verteld dat als die 3 weken geen zin zouden hebben voor onze relatie dan wou ik niet dat ze die van me nam. Ze andtwoorde hierop: Ja daar heb je wel gelijk in, waarna ze meteen vroeg of ik langs haar kwam. Dit toen gedaan en een erg goed gesprek gehad. En afgesproken dat ik vandaag weer langs zou komen. Maar toen belde zij me vanochtend en klonk weer wat 'down'. Toch ben ik gegaan en hebben we weer een goed gesprek gehad. Toen vertelde ze mij dat ze toch wel graag bij me wou zijn enzo en... even later kwam de verlossende vraag...

Gister avond gehoord dat ze de dag nadat het uit was gegaan meteen is gaan stappen (dit wist ik al wel) maar ook heeft ze met een andere jongen gedanst en gezegd dat zij hem lief vond. Ik kan dit ZOOOOOOO niet begrijpen en waarom doet ze dit... ze hoe pijn het me doet en dan NOG doen...

Okee, nu heb ik echt het suicidal punt berijkt... ook al weet ik dat ik het niet zal doen en dat ik genoeg controle erover heb is het er toch. is dit normaal ???

Vanochtend de klap gekregen van het gister even samen zijn met haar. Het feit dat ze toeliet
aangeraakt te worden door mij is hier een grote boosdoener in en ik had dit mischien
ook beter niet kunnen doen maarja weerhoud je eens van de verleiding.. ik kan dat niet.
Het is gewoon erg kloote om voor het laatst te voelen wat je missen gaat. Wel was het een
erg goed gesprek en ben ik blij dat het heeft plaats gevonden. Maar ik ben zo bang voor
de 3 weken omdat ik bang ben dat het alleen zijn haar gaat bevallen. Dat ze het niet erg
vind zonder mij.