na maanden naar mijn vakantie te hebben uitgezien, is het nu alweer voorbij, en is het ook nog eens vreselijk tegen gevallen..
Denk je dat je op vakantie gaat dat je je gedachten kan verzetten en alles kan vergeten?? het tegenovergestelde is waar... je wordt alleen maar geconfronteerd met "verliefde" mensen!! oh wat haat ik ze! samen eten, samen zwemmen, samen dansen, samen slapen, samen zonnen, samen mee doen aan de animatie, aan elkaar frunniken..bah bah bah..overal zag je ze! zelfs in het vliegtuig voor me, heel de tijd elkaar te zoenen..
en het ergste van alles is nog dat HIJ lekker met HAAR ook nu op vakantie is!! (HIJ weet niet dat ik weet dat HUN op vakantie zijn) en daarom bij elk stelletje wat ik zag moest ik aan HUN denken en mezelf elke keer die kwellende vraag stellen: zouden hun nu ook zwemmen? sex hebben? lekker samen uit eten? winkelen? elkaar insmeren? niet van elkaar af kunnen blijven?? ik haat dit! ilpv te genieten zit ik alleen maar aan die loser te denken..maar of ik HEM echt mis? ik weet het niet..ik denk dat ik gewoon IEMAND mis, die mij ook op staat te wachten op het vliegveld en zooo blij is dat ik weer terug ben! Bij mijn reisgenoot stond heel de familie (man en kids)haar op te wachten en waren allemaal zo blij haar weer te zien..en daar sta je dan...alleen...en dan bel je je ouders maar om te zeggen dat je veilig weer in het land bent...want HEM kan ik niet bellen, want hij is nog lekker op vakantie! Hij heeft de 1e dag een sms gestuurd met"geniet van je vakantie schatje, zie je na je vakantie! kus!" verder niks meer gehoord, ik heb nog een sms een paar dagen later gestuurd, niks op gehoord..ja HIJ zal het wel naar zijn zin hebben met HAAR! ach, ik wil HEM geeneens meer terug, maar dat ik IEMAND mis dat is een feit..ik HAAT het gewoon om alleen te zijn en het gevoel te hebben dat niemand je mist behalve je familie..

vandaag ben ik voor de zoveelste keer weer eens wakker geschud door HEM.
we waren aan het praten aan de telefoon, en hij zei iets over mij waar ik het dus totaal niet mee eens was en ik wilde niet dat iemand maar zeker HIJ niet zo over mij dacht, dus ging ik in verdediging en toen ik dus aan het praten was ging hij fluiten...zo iets minderwaardigs..dus ik vroeg waarom fluit je nou? hij antwoorde dat hij daar gewoon zin in had..
en even later zei hij : "het intresseert me niet hoe jij erover denkt.."
nu heeft hij me dus echt wakker geschud en ik bel hem echt nooit meer, en als hij belt neem ik niet meer op! want hoe respectloos kan je met iemand omgaan? door gewoon te gaan fluiten als je aan het praten bent..

Net als meisje25 zit ik dus ook op koninginnedag helemaal alleen!
Het ligt ook wel een klein beetje aan mezelf maar toch..
het is gelukkig al 16.30 en bijna zaterdag en word je niet meer geconfronteerd met feestende mensen! gisteren heb ik HEM nog gebeld, hij moest vandaag werken, maar hij had vrij genomen vandaag, en is met koninginnenacht uitgegaan met zijn vrienden! Ik heb me voorgenomen om hem niet meer te bellen, het kost me veel moeite..maar vandaag kan ik niet eens bellen want ik ga hem echt niet laten weten dat ik met koninginnedag alleen THUIS zit..

nou eindelijk dan na 4 weken heb ik hem gezien..
en of ik er heel blij mee ben? ik weet het echt niet, ik twijfel nog steeds..
we hebben wel goed gesproken en we hebben afgesproken om "vrienden"te blijven en wel te zien wat er daar uit voort komt..maar vrienden zijn klinkt heel leuk, maar ik weet echt niet of ik dat wel kan..
Ik was gister van plan om niet te blijven slapen, maar na al dat praten was het al zo laat geworden dat ik toch maar bleef (en 3 keer raden wat er toen is gebeurd) en het voelde heel goed, maar toch ook wel weer anders dan 4 weken geleden..toch wel met minder gevoel..maar later toen hij in slaap viel kon ik wel weer minuten lang alleen maar naar hem kijken en genieten van het gene wat je zoveel gemist hebt in de afgelopen weken..

Ik heb vandaag heel de tijd alleen maar aan HEM zitten denken, aan de ene kant ben ik zoooo blij dat ik hem morgen weer ga zien!!! maar aan de andere kant slaat de twijfel ook toe, is het wel verstandig dat ik naar hem toega? Ben ik sterk genoeg als hij me aan gaat raken? Wil ik wel weer verder na al die shit die ik met hem heb meegemaakt?? Hij verdiend het zeker niet dat is een ding wat zeker is..lekker makkelijk, ik kom weer op hangende pootjes bij HEM terug..hij neemt me nooit meer serieus want hij weet dat ik toch niet zonder hem kan..Maar het voelde zo ontzettend goed om zijn stem te horen en te horen dat hij het er ook heel moeilijk mee heeft en dat ie me ook mist..

Wat een rare dag vandaag..Overdag ging het eigenlijk heel goed met me, tot vanavond..mijn tel ging over terwijl ik al in gesprek was met iemand, en ik keek ff wie het was en het was HIJ, ik snel dat andere gesprek verbreken en snel opnemen, maar hij zei niks, helemaal niks..
en toen hing hij op! ik gelijk terugbellen want ik dacht nog van misschien hoorde hij me niet en is er iets misgegaan tijden het wisselgesprek..maar hij nam niet meer op..ik een sms gestuurd met belde jij of was het een vergissing? hij reageerde niet..ik iemand op gebeld waarmee ik heeeel goed over dit me verhaal kwijt kan, en zij adviseerde mij om terug te bellen met me nummer onderdrukt..en ja hoor hij nam op, met de mededeling dat hij me wel zou terugbellen..ik geloofde er niks van maar hij belde echt terug, 1.5uur later..we hebben gepraat en ik heb huilend (kon niet meer stoppen) mijn verhaal gedaan, en hij zijn verhaal en nu kan ik zijn kant ook wel weer begrijpen...we hadden voor woensdagavond afgesproken om de spullen die we nog van elkaar hadden aan elkaar terug te geven! en oke, ik had er een beetje een dubbel geveol bij omdat ik wist dat als ik hem weer ga zien alleen maar ga zitten janken..en wil ik dat wel? maar toch had ik besloten om het toch te doen omdat ik hem gewoon echt ff wil zien...

Het weekend is gelukkig weer voorbij, ook al heb ik veel gedaan, ik ben echt blij dat ik morgen weer mag werken.Ik kan gewoon nog neit echt genieten van de weekenden zonder HEM. Ik vind het super irritant om me leven zo te laten beinvloeden door iemand die achteraf gezien geen barst om je heeft gegeven..En dan te bedenken dat hij vrolijk verder leeft met HAAR alsof er niks is gebeurd...