We zijn een half jaar verder, nadat het uit was tussen ons in juli is het toch weer goedgekomen tussen ons.
Al snel woonden we weer samen wen het ging op kleine dingen af en toe na erg goed.
Tot een paar weken geleden, ik heb nog het een en ander op te lossen uit mijn verleden met mijn exman en ik heb mijn vriend niet de huidige situatie verteld qua financien. Daar is hij achter gekomen en toen moest ik wel eerlijk zijn, ik zei hem dat het mijn probleem is en dat ik dat zelf wilde oplossen. Was ik toch maar eerlijk geweest tegen hem.

Vandaag voor het eerst bij hem geweest.
Eigenlijk ging het wel goed.
Hij weet niet wat hij nu voor mij voelt, of het medelijden is of dat het echte liefde is.
Toch vraagt hij of ik morgen weer kom.

Ik heb hem gezegd dat als hij maar enigszins twijfelt het wel moet zeggen want ik wil straks niet weer in de put vallen
Hij wil me geen valse hoop geven maar wil het de tijd geven om uit te zoeken wat hij voor me voelt.

Zo moeilijk dit... en ik zag hem vandaag en hou zoveel van hem, het liefst wilde ik hem vasthouden..

De laatste dagen zoekt hij meer contact met me.
Gisteren hebben we lang aan de telefoon gepraat over wat er verkeerd is gegaan.
Hij gaf zelf nog aan dat als het echt liefde is tussen ons het wel goed kan komen, maar het heeft tijd nodig en hij twijfelt nog.
Alles is nog te vers.

Vanmorgen heb ik hem heel even gezien en gesproken.
Ik had laten vallen dat er iets met mijn auto was en hij zei meteen dat ik even langs moest komen dat hij even ernaar zou kijken.

ik weet echt niet meer hoe ik ermee moet omgaan
ik heb teveel pijn, eten wil ik niet meer, ik wil alleen nog maar slapen en niet meer wakker worden.
er is ook niemand waar ik heen kan gaan, ja, mijn ouders op meer dan een uur rijden afstand en met mijn medicatie is het geen goed idee om te gaan auto rijden

het gaat echt niet goed met me en ik weet niet wat ik moet doen...ik zit weer constant te huilen
ik wil niet meer....

Inmiddels is het al een week geleden dat ik zijn huisje heb verlaten.
Ik heb woonruimte gevonden waar ik per 1 augustus of misschien iets eerder in kan.
Nu moet ik aan mezelf gaan werken, dat ik meer zelfvertrouwen ga krijgen, niet meer onzeker ben.
Deze week ben ik mijn exvriend al 4x tegengekomen met de auto, en vanmorgen reed hij ineens achter me!!
Hij seinde met zijn lichten en zwaaide en toen belde hij, en zei dat er post was voor mij bij hem thuis. Toen vroeg hij of ik elke dag op en neer aan het rijden was vanaf woonplaats van mijn ex naar daar.

Weer een dag verder..

Weer vreselijk veel gehuild, ik ben echt wanhopig, waarom kunnen we niet gewoon afscheid nemen,
Toch weet ik dat dit het beste is,en waarom? Omdat hij 2 kinderen van mij niet wilde accepteren, alles moest altijd gaan zoals hij het wilde. Waarom heeft hij mij meegesleurd in zijn liefde als hij toch geen kinderen wou. Hij heeft mijn leven verziekt, hij heeft me gebruikt, ik heb zoveel gedaan voor hem...
Mijn exman wist al heel lang dat het niet goed ging, hij heeft me vaak gezegd van ga daar weg, pak je spullen, jij word daar nooit gelukkig

Het doet zo´n pijn...Het is over na anderhalf jaar, we woonden samen.Hij wilde niet meer zijn emmer zal vol zegt hij
Ik kon het niet meer opbrengen om bij hem te blijven wonen, ik ben meteen weggegaan veel spullen van mij staan er nog
Er stond een zwembad in de tuin voor mijn dochterje, ik ben pas 1 dag weg en hij gaat al bij de buurvrouw vragen of zij het zwembad wil hebben
We hebben niet eens afscheid genomen, hij was werken ik moest maar weggaan voor hij thuis kwam
Zelfs mijn dochtertje van 5 jaar heeft hij niets meer gezegd
Ze noemde hem vaak al papa