Hier zit ik dan met mijn grote mond. Ik ben zo voorzichtig en tegelijkertijd zo eigenwijs dat ik niet of nauwelijks benaderbaar ben of in ieder geval lijk. Maar deze probeerde het toch en met alle gevolgen van dien. Voor het eerst in een hele lange tijd weer verliefd geworden en nu dus een gebroken hart. Ik heb zelf de eerste stap genomen om het af te breken door trots en angst en onzekerheid dat hij het anders zou doen. En nu, nu echt zo'n spijt!!!!! Had misschien verwacht dat hij wel op zijn knieeen zou gaan terwijl het daar helemaal het type niet voor is. Maar goed het is nu over. 3 dagen om precies te zijn. En dat betekent voor mij, 3 dagen van niet slapen veel huilen en elke minuut die ik wakker ben, en dat zijn er heel wat, continu vechten tegen de constante drang om hem een sms te sturen waaruit blijkt dat ik spijt heb.