Hallo,

Machteloosheid / ongeloof..

Ik heb 2 jaar een relatie gehad met me ex we waren elke dag bij elkaar omdat het 15 min rijden was met de auto. We zijn op een aparte manier gestart zoals tegen elkaar toegeven dat we tegenpolen van elkaar waren. Het begon goed ze vertrouwde niemand wilde niemand ze zag niks zitten. Ik ben 5 maanden zo op haar gefocused dat ze me eindelijk wel vertrouwde. Maar dat iets hield mij tegen om over mijn gevoelens te praten ik kon het niet uitleggen kon het niet zeggen. Maar uiteindelijk begon het voelde me nooit zo verliefd happy.. We huilde bij elkaar hielpen elkaar begrepen elkaar. school accepteerde het niet dat we een relatie hadden. Het was een soort afleiding voor mij en voor haar dus moest ik naar een andere school. Had de tijd van me leven daar beste vrienden kende heel de opleiding iedereen. En me ex ook door mij ze was bekend om onze relatie (niet opschepperig bedoeld). Het was een geweldig jaar op school. Totdat ik naar een andere school ging en alles omlaag ging problemen thuis door school. Voelde me zo verdrietig zo alleen dat ik haar de schuld begon te geven. Dat zij het probleem was en totaal geen respect toonde daarin.. Ze zei alleen hou het vol ze probeerde mij te motiveren maar ik was diep van binnen zo kwaad dat zij wel op school mocht blijven en ik degene was die weg moest.. Is het terecht om boos te zijn? Ze had diabetes en als het laag of hoog zat werd ze altijd zo boos en zo geirriteerd dat ik het maar moest accepteren. En ik had dat gedaan.. Ik reed der naar het ziekenhuis naar der huis naar der afspraken en bracht der weer thuis nam der overal mee naar toe voor afleiding. Maar op die ene dag dat we ruzie kregen was ik eens boos en zei ik dingen zoals je bent onvolwassen je kan het niet alleen. Je bent niet zelfstandig want iedereen moet alles voor je doen. Je bent egoistisch dat je helemaal niks voor mij doet. Ik ben weggelopen omdat het me teveel werd ze belde en belde en ruzie escaleerde. De volgende dag reageerde ze niet toen belde ik heel vaak en wilde ik me excuses aanbieden. Maar het was te laat.. Ze negeert me voor weken maanden. Ik wil der zo graag terug maar ik denk dat ze al met der andere ex aan het praten is.. Hoe kan zij het zo snel vergeten negeren en weer doorgaan.. De ene keer zegt ze tegenxme vrienden jaa ik zal praten en daarna stuurt ze een smsje naar mij nee doe ik toch maar niet. En dan krijg ik geen antwoord meer. Wat moet ik doen?.. Ik wil der zo graag terug. Zou er alles voor over hebben.
Wat ik nou voel is verdriet pijn alsof er een mes in me rug is gestoken dat met handvat alles in me rug zit en mensen het weer dicht willen hechten maar niet gezien hebben dat de mes er nog in zit.. Elke stap elke beweging. Is een steek diep van binnen..