Het ging zo goed met me.. maar nu zijn we weer terug bij af en jank ik weer iedere minuut van de dag. Het overkomt me zo ineens, in de trein, op t werk, in de supermarkt.
Ik wil dat het ophoudt, ik wil gelukkig zijn. Heb alles wat ik nodig heb, een prachthuis, leuke baan, geweldige collega's, vriendinnen en familie.
Waarom voel ik me dan met de dag meer ongelukkig. Mensen zeggen dal dat ik wazig uit mijn ogen kijk, nou zo voel ik me ook.

.. en nog wordt de pijn niet minder.
Er is nog geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan je denk.
Het is niet dat ik je terug wil, ja ik wil je wel terug, maar niet de man die je het laatste jaar was.
Ik wil die man terug die wel liet zien dat ie om me gaf en me het gevoel had een vriendin te zijn in plaats van een soort van maatje.
5,5 jaar waren we samen. De eerste 4 jaren in een ander land, ver weg in Verweggistan. We ontmoetten mekaar al in de eerste week na onze individuele aankomst. Jij kwam er om te studeren en ik om te werken.
4 geweldige jaren vlogen om.