Ik heb ondertussen 4,5 maand verkering met een super leuke vrouw waar het ook heel erg goed mee klikt.
Goed met elkaar praten, aantrekking zit goed, interesses/doelen in het leven komen overeen.. en ze geeft aan dat dit zeker wederzijds is...

Toch zit zij nog met een huis (ze woont nu ruim een jaar bij haar ouders in) waar haar ex inmiddels een jaar in woont en dit alles levert spanning, want dit weegt voor haar als een blok aan haar been: financieel, maar ook emotioneel.
Ze staan immers met advocaten tegenover elkaar en dat is geen pretje na 13 jaar relatie.

Hier een verhaal wat voor de meeste van de bezoekers hier de "omgekeerde wereld is".
Juist ik heb last van een tekort aan gevoel: en dit is niet gemakkelijk..

Momenteel 28 jaar, alweer 2,5 jaar een relatie waarvan 2 jaar samenwonend, maar merk het laatste half jaar dat er steeds meer afstand tussen ons komt. Minder leuke dingen doen, lol maken samen, praten en dingen delen, minder passie/vertrouwen en ook steeds minder sex.. (1x in 2 weken of in de maand komt regelmatig voor) en qua lol maken samen zijn de momenten zelden.

Hey mensen,

Nu achteraf komt toch dit gedicht weer in me op. Hans teeuwen is compleet gestoord,
maar hij heeft meestal toch wel een kern van waarheid:)
=======================================================
De liefde

Verleidt me,
verstik me,
pak me vrijheid af,
bemin me,
beperk me,
ga je gang ik ben laf,

Je wilt samen smelten (een onnozel idee)
Maar ik ben romantisch,
ik ga er in mee.

kneed me en knecht me,
wees lief en gemeen,
gun me de plek van een blok aan je been.

als jij mijn vrouw bent,
ben ik je man,
dan vechten we samen voor dat wat niet kan.

Waah naar 2 jaar moeite en energie in iets gestoken te hebben.. (zie voorgaande blogs).
Ik ga nu dus ff lekker over de zeik dus type het hier maar weg.
Het is net 3 weken uit, ze had eigenlijk bijna nooit contact met vrienden of heel weinig met vriendinnen (hooguit gefocused op 1).. ging amper op stap, mar tot op net werd ik toch ff flink kwaad.

Voor de zoveelste keer heeft ze het uitgemaakt.. en in kwaadheid is ze weggelopen.. en heb haar niet meer gezien sinds vorige week. Zijn 2 jaar samengeweest, waarvan we het laatste half jaar weer terug apart zijn gaan wonen, omdat zij in de put zat met zichzelf en haar werk.
Het ging allemaal niet en veel kenmerken van een depressie. Ook het afstoten of gevoelloze naar haar naasten kwam daarbij voor. Heb daarbij heel veel moeten slikken en ging er steeds meer zelf aan onderdoor.

Afgelopen weekend een bruiloft gehad.. ik had wat biertjes op en jah hoor ik er kwam heel veel spanning los.. van het terugwonen op ons zelf, het overleiden van een vriend van me, de verandering van mijn school (ga voortaan stage lopen en dus het "volwassen" wereldje in. En heb een vriendin die emotioneel onstabiel is, omdat ze het zo ontzettend druk heeft met haar studie. (afstuderen dansacademie) Ze slikt ook seroxat en heeft het soms heel moeilijk met haar zelf en dan is ze het liefste alleen.

In het begin was het echt ontzettend afkicken, maar het begint te wennen nu.. Na 1,5 jaar samenwonen weer terug apart wonen in de hoop een stapje terug te doen in de relatie.. en over een half jaar tot een jaar weer 2 stapjes vooruit te kunnen doen.. We deelde eerst 2 kamers samen en nu zit ik terug op mijn eigen kamer.. weer terug ingericht zoals het eerst was en niet meer woon- en slaapkamer, zoals ik samen met haar woonde. Het was super fijn en hebben beide geen spijt dat we zo "samengewoont" hebben, we hebben gezien dat het werkte en het was ontzettend fijn.