Ik heb het idee, dat ik de laatste jaren volledig verkeerd bezig ben. Jaren vlucht ik weg van alles. In liefde, in drank, in drugs, in sex. Onnozel doen wanneer ik serieus zou moeten zijn. Alles weglachen. Mijn persoon is volledig verkeerd. Nu ik dat alles heb gelaten kan ik niks positiefs vinden. Ik ben het echt beu voor zolang op mijn kap te laten zitten, ik heb er echt genoeg van. Ik moet oppassen voor mezelf want de minste commentaar die ik nog krijg of iets negatiefs hoor neem ik veel te erg op. Ik kan niet meer tegen kritiek.

Het is soms beter als ik niks weet, weet je wel. Die ex verwijderen enzo, uit alles. Soms is het moeilijk en vraag je u af hoe het ermee zou gaan. Maar je weet goed genoeg dat het teveel invloed op je zal hebben. Als ik 1 ding hoor blijf ik daar weken op doorpiekeren. Ja oké het is maar tijdelijk. Maar toch.
Ik ben iemand die de slechte dingen wel gemakkelijk kan vergeten, dusjah nu ben ik wel veel vergeten en haat ik haar eigenlijk niet, maar dat is gewoon omdat ik niks weet.

Een relatie is geven en nemen en als er 1 alleen maar neemt dan moet de ander kunnen zeggen stop. Tenzij je nog zo stom verliefd zijt of die persoon zo graag ziet dat je dat op dat moment niet ziet of gewoon niet wil inzien. Ik denk dat het laatste wel veel voorkomt. Niet willen inzien dat die persoon gewoon slecht voor je is. Verder gaan met de gedachte van och, het komt wel goed. Vroeger was ik iemand die de dingen nogal goed kon relativeren, maar nu zie ik in dat ik dat een beetje teveel heb gedaan. Ik heb ook niet willen inzien dat ik soms verkeerd bezig was.

zinnen zoals:

Ik heb daar geen behoefte aan.

Ik lig in de knoop met mezelf.
Het ligt niet aan jouw, het ligt aan mij.
Ik heb tijd nodig voor mezelf.
Ik ga nu vooral aan mezelf denken.