Hey Elke,

Ik wil heel graag contact met haar zoeken, maar het probleem is dat ik vind dat ze daarvoor (voor het gesprek) naar hier 'moet' komen, maar die moeder is zo hardvochtig als ze een idee heeft, dat ze stephanie zelf kan verbieden om na school of zo te wachten op mij. Ik geloof zelfs dat ze niet meer met de trein naar school mag gaan. En door de moeder of vader wordt weggebracht om toch maar mij niet te kunnen tegenkomen! Ja ik heb al vanalles zitten denken, maar je moet weten ik heb ook mijn verlangens (op seksueel gebied dan vooral) en als je al ettelijke maanden geen contact krijgt, dan geef je alle hoop op dat het ooit nog goed komt, zeker in mijn situatie. Ik hoop dat ze ooit eens deftig zal tegenspreken - want daar heeft ze altijd een schuldgevoel bij - tegen de moeder, maar tegelijk vrees ik voor nog meer brainwashing door haar moeder. Ik wil wel contact maar als ik naar daar ga, dan gaat die moeder zich gaan moeien en ons geen privacy gunnen (ik ken ze goed genoeg). Want je moet weten, wij sliepen nooit bij elkaar thuis enkel in het weekend kwamen wij samen, maar onze liefde was heel sterk en we telefoneerde vaak in de week. Dat bij elkaar slapen was een heikel punt, op haar kamer kwam de moeder heel vaak binnenvallen op momenten dat we ons ontbloot hadden! Ik vond dat niet leuk en zij nog minder. Zij mag zelf niet beslissen, de moeder fungeert als haar verstand! Zij moet de mening van de moeder volgen of er is ruzie waarin stephanie verweten wordt dat ze te dik is (wat helemaal niet waar is) en de moeder begint te showen met haar slankheid (te slank) door de living! Ik ben daar niet mee akkoord, want zo heeft stephanie geen zelfstandigheid. En nog iets: elke keer als we gingen winkelen moest zij ALTIJD EN BIJ ELK DING DAT ZE ZAG de moeder opbellen om te zeggen hoe het eruit zag, terwijl ik al zei dat het mooi was en haar goed stond, zei de moeder dat kun je later nog kopen of als ik er bij ben. En dan hadden ze zelfs veel geld meegegeven om kleren te kopen! Persoonlijk kan ik er niet meer aan uit. Als ons mama iets koop belt die toch ook niet naar haar moeder om bevestiging?! Als je twintig jaar bent kun je toch al lang voor jezelf dingen beslissen, niet? Als je dit leest wat denk je er dan over?

Ik (volwassene met Asperger een vorm van autisme waar heel goed mee te leven is) en mijn vriendin zijn al 3 jaar en 3 maand samen en hebben onderling geen enkel woord gehad of ruzie gehad. We hadden zelfs trouwplannen na haar studies en plannen om te gaan samenwonen e.d. . We zijn nu 29 mei 2007 en ik heb een maand geleden het bericht gekregen na verwoedde pogingen om met haar in contact te treden omdat het contact al enkele weken stillag door haar studies (wat nog te begrijpen is), dat ze alle contact wenst te verbreken en dat ze nog te jong is voor een vaste relatie (ze is 20 lentes jong). Een week later krijg ik nog een bericht: 'gelieve mij een geschikte datum te laten geworden om de spullen te komen ophalen.