Waar was ik? Juist... We waren dus steeds closer aan het worden en ik had een punt achter mijn relatie gezet. Dit zorgde ervoor dat we nog closer waren. Ik was bijna iedere dag bij hem maar de situatie thuis werd ondragelijk. Mijn vriend was in eerste instantie akkoord dat we uit elkaar gingen gaan maar toen ik mijn broer in had gelicht begon hij moeilijk te doen. De ruzies liepen weer uit de hand en ik besloot om er een weekendje tussenuit te gaan. Dit werd niet in dank afgenomen maar ik was vastberaden. Tenslotte had hij al zo vaak dagen van huis geweest zonder dat ik wist waar hij was (en nog altijd niet weet). Iedere keer had hij ruzie gemaakt om mij dan te laten zitten met alles. En hij moest niet klagen want ik had ervoor gezorgd dat de kinderen opgevangen waren dat weekend dus hij moest nergens naar omkijken integenstelling de weekends dat hij ervandoor ging. Als voorbeeld 2 weken geleden: Ik moest studeren omdat ik 3 dagen erna examen had en hij was weg terwijl ik voor de kinderen moest zorgen en studeren om dan midden in de nacht thuis te komen en de dag erna tot laat in de middag in bed te blijven liggen. Dus van studeren is er niet veel in huis gekomen. Maar goed dat zijn andere kwesties...

Mijn soulmate en ik waren dus steeds closer aan het worden en waren ook steeds vaker samen. Ik voelde dat we steeds meer naar elkaar toe aan het groeien waren en we wisten allebei dat het een kwestie van tijd was voor er iets ging gebeuren tussen ons. Zeker de afgelopen weken was het soms moeilijk om onze gevoelens onder controle te houden maar het lukte wel. We deden wel niets maar zoiets voel je gewoon....

Ik heb toen mijn koffer gepakt en ben op weekend vertrokken. Niet naar een vriend zoals ik tegen iedereen gezegd had maar naar hem. Omdat ik weet dat ik nergens meer tot rust kwam dan bij hem. Ik had geen zin in het gezeur dus zei ik maar dat ik bij een gemeenschappelijke vriend ging voor het weekend. Ik had die vriend gebeld en hem gevraagd of hij me wou indekken en dat wou hij doen. (normaal zou hij zoiets nooit doen maar hij kent de situatie thuis en was al jaren van mening dat ik mijn vriend moest dumpen).

Even een nota ertussenin: tijdens onze nachten samen lagen we altijd in elkaars armen maar meer dan dat niet. Vaak gebeurde het dat we elkaar onopvallend strelen (je voelde het bijna niet) maar een stap verder namen we nooit. We hielden onze gevoelens meestal onder controle. Hij weet ook niet dat ik het iedere keer wel voelde als hij met zijn hand mij aanraakte of langzaam tegen mijn voet aanwreef met zijn voet. Iedere keer er meer gebeurde nam hij het initiatief. En ik voelde aan dat hij veel vaker meer wou maar niet durfde net zoals ik niet durfde. Maar gewoon dicht tegen hem aanliggen was al goed voor me.

Toen ik aankwam bij mijn soulmate gingen we naar een film kijken maar ik bleef maar praten dus de film was snel ingewisseld voor muziek. Toen de muziek speelde werd ik stil en hij plaagde mij daarmee.
Het heeft niet zo heel lang geduurd en het was zover. We lagen zoals altijd in elkaars armen en begonnen elkaar voorzichtjes te strelen. Niet veel later waren we aan het kussen en gingen we steeds verder. Die nacht zijn we ook verder gegaan en het voelde goed aan. De rest van het weekend leek het wel of we alleen op de wereld waren. Onze telefoons lagen af en we brachten het weekend door als koppel. Het was dan ook moeilijk om weer afscheid te nemen.

Een paar dagen erna kreeg ik plots een bericht van hem met de vraag hoe zijn ex mijn naam weet. Ze hadden ruzie om mij. Hij liet haar vallen voor mij en kon om zijn spullen gaan die daar lagen. Toen werd duidelijk dat die vriendin van hem haar mond had voorbij gepraat. Hij was niet boos op mij maar wel op die vriendin. Volgens mij moet zijn ex aan de deur geweest zijn dat weekend en mijn auto zien staan hebben en ik denk zelfs dat ze meerdere keren is langsgeweest dat weekend. Waarom zou ze anders zeggen dat hij haar laat vallen voor mij? Ik was blij dat hij niet boos was op me (kon ik er ook niet veel aan doen) maar ik was wel bang dat ik de dupe ging worden nu zijn ex wist wie ik was. Hij zei dat ik er niet mee moest inzitten en dat hij me niet ging laten vallen.
Ik was wel, net als hem, boos op die vriendin want had haar nog zo gevraagd om te zwijgen. De dag erna had ik een afspraak met haar voor mijn nagels en ik wou haar confronteren. Ik was tenslotte een klant van haar en dit getuigt van weinig respect naar je klanten toe. Mijn soulmate stelde eerst voor om mee te gaan maar uiteindelijk vroeg hij of ik nog even kon doen alsof mijn neus bloed dus deed ik dit maar.

Owja ik ken zijn ex niet persoonlijk. Ik heb haar eenmaal eventjes gezien toen ik mijn nagels liet verzorgen bij die vriendin. Ze kwam iets brengen en ik hield me afzijdig. Ik voelde me wel ongemakkelijk omdat ik dacht dat ze mij ging herkennen. En ergens denk ik dat ze dit gedaan had want de keer erop dat ik ging vertelde die vriendin me dat zijn ex haar afvroeg waarom ik zo boos naar haar keer. Dat terwijl ik haar amper heb aangekeken. Zij stond ik de gang en ik zat half gedraaid naar haar. Dit is toch vreemd??

Maar goed.... De 2 weken die erop volgden waren vrij normaal.. Maar toen begon het... Mijn hele wereld storte in een sneltempo helemaal in.....