Mijn moeder zou me komen halen, want ik lag weer voor zak en as. Ik moet ook weer proberen mijn studie af te maken en werkervaring opdoen. Valt niet mee als je jezelf steeds moet gaan bij elkaar rapen. Gelukkig wilde mijn moeder mijn moeder zijn. Plotseling zag ik hoe erg de boiler van mijn woning aan het lekken was.

Ineens had ik wat te doen. Mannetjes bellen, de benedenburen inlichten. Acute dingen regelen. Het was "een zorgen voor" mbt mijn omgeving, en het verdriet is eventjes een stuk minder, en ik voel me een stuk beter over mezelf vanwege wat ik doe. Tegen moeder gezegd dat ik echt hiervoor thuis moest blijven, en dat zij lekker van haar ATV-dag kon genieten.

Nu al een goeie dag eigenlijk. Ik vertrouwde mijn moeder mijn gevoelens toe, en ik greep instinctief in terwijl ik zo verdrietig was. Deed ik vroeger nooit. Kon Sofie dit maar zien, denk ik wel eens. Dat deed ik het hele rouwjaar al, helaas.