Ik ben al een hele tijd niet meer op deze site geweest. Denk ook dat dit de laatste keer zal zijn. Ik wou het allemaal even op eigen kracht doen.
Mijn liefdesverdriet begon iets meer dan een jaar geleden. Ik zit nu in 'een jaar geleden, deed ik of voelde ik en ben er bijna klaar mee' fase. Hier ook een korte stand van zaken...

In het begin ben ik door heel veel pijn en verdriet gegaan nadat mijn ex er een punt achter zette, elke plek had wel een herinnering. Op onverwachte momenten een bekend liedje horen..En ja, dan kwamen die tranen weer..Het was klote en zwaar. Liefdesverdriet is echt rouwen, tenminste als je echt verliefd op iemand bent geweest en van diegene hebt gehouden. Ik ben vooral veel gaan doen, vrienden bellen als ik me rot voelde, maar ook om leuke dingen te doen. Ik wou me ook niet alleen maar verzwelgen in hem. Mijn vrienden, echte vrienden en mijn lieve familie deden mij zoveel goed. Van hen ontving ik liefde op de momenten dat ik het allemaal even niet meer zag zitten en dan werd ik weer happy en voelde ik me wat sterker..In de tussentijd heb ik mijn ex niet willen zien, omdat ik wist dat dit niet goed was..Dit kan ik echt de meeste mensen aanraden. Neem afstand en dus ook fysieke afstand van elkaar. Anders kun je echt geen dingen verwerken of op een rijtje zetten.

tijdens de winter besloot ik dat ik een doel nodig had voor de zomer. iets waar ik mij helemaal op kon storten. Ik besloot dat mijn doel een reis werd naar een heel ver en desolaat land waar ik fysiek aan het werk zou gaan..Om vooral niet met mijn hoofd bezig te zijn en om van alles even afstand te nemen.

Tussendoor heb ik nog een soort terugval gehad door mijn ex weer te ontmoeten.(zie eerdere blogs)hij kwam terug op zijn eerdere woorden en gedrag en ik voelde nog zoveel voor hem. Langzaam zette ik de deur weer op een kiertje, maar mijn ex bleek toch het niet aan te willen en of te kunnen. We hebben toen definief het contact stopgezet. En ik moest weer even door een verkorte liefdesverdriet fase heen.

Mijn reisplannen heb ik uitgevoerd en afgelopen zomer was ik een maand in het buitenland, zonder mobiel, internet of wat dan ook. Ik heb een fantastische ervaring voor het leven meegemaakt. Aan het einde van mijn vakantie voelde ik me zo fijn. Ik besefte me dat ik heel gelukkig was en dit ook wou blijven. Ik besloot dat ik het verdiende om goed behandeld te worden en dat mijn ex dit niet altijd heeft gedaan. De relatie met hem heeft me soms heel onzeker gemaakt.

Inmiddels ben ik alweer een tijd terug en heb een aantal beslissingen genomen. Voor een tijd ga ik naar het buitenland om daar te werken en avontuur aan te gaan..Mijn baan heb ik deze week opgezegd..
Ik was nieuwsgierig hoe het ging met mijn ex, maar hij gaf aan nu nog geen contact te willen, omdat het de laatste keer ook nogal emotioneel was. Ik heb daar vrede mee en ik hoop over een tijd met hem bij te kunnen praten op een goede manier, omdat hij toch ook belangrijk is geweest voor mij..Ik zie in dat hij gewoon nog niet toe was aan een relatie en ik wil niet met boosheid terugkijken op ons.

Ik las een blog van Aubrey die schreef over een sluier.. Dat herken ik ook wel, af en toe dan komen er bij mij ook melancholische gedachten en gevoelens en dan denk ik heel sterk aan mijn ex. Weet ook niet wat dat is, misschien herkennen andere oud-ldvd'rs zich hierin. Gelukkig vliegt de sluier tegenwoordig ook wel weer weg..

Wat ik wou zeggen is dat ik trots op mezelf ben. Een jaar is voorbij en het gaat goed met mij. Ik wil een aantal van jullie bedanken...Ik herkende me in een aantal verhalen en was fijn om af en toe een paar steuntjes in de rug te krijgen..
Thanks!