Vandaag had ik een zeer kort telefoongesprek met Henk.
Ik denk niet dat hij het beseft, maar ik mis hem verschrikkelijk. Het is nu een maand geleden, maar ik heb er nog steeds verdriet om. Hij was/is zo speciaal, als we samen waren, voelde het alsof ik heel de wereld aan kon. Ik voelde me zo speciaal. De tijd die we samen hebben doorgebracht in SFH. Het begon allemaal met "die ene blik". Ik voelde iets, wat wist ik toen niet, maar toen hij me kort daarna belde en smsjes stuurde, wist ik dat ik niet de enige was die zich zo speciaal voelde. We konden het allebei omschrijven als een speciaal gevoel, toch een soort verliefdheid, aantrekkingskracht. Maar wat kon ik er nu mee doen, jij had een vrouw, dus ik wachtte maar af. Tot de smsjes begonnen met "wat zou je doen als..."...
Ik weet nog, die eerste zoen, we zaten in je auto, purple rain speelde, en toen kwam die kus... We wisten beiden niet of we hier goed aan deden, maar op dat moment kon dat ons allemaal niks schelen. We wisten wel dat we met onze gevoelens iets moesten doen, we konden er niet omheen, ze waren te sterk. Toen jij mij zei, dat jij en je vrouw een open relatie hadden, wist ik het al helemaal niet meer, ik heb al die maanden gedacht dat het mischien toch nog iets zou kunnen worden. Je zag me als een klein engeltje, jij was mijn knuffelbeer. Als we aan het werk waren, kwam jij vaak langs, gewoon om me even te zien, een keer nam je een lolly in de vorm van een hart mee, ik voelde me net een klein meisje, dat van haar eerste vriendje iets kreeg... We gingen samen naar de film, "Pirates of the Carabien" in Harderwijk, we gingen samen naar de Efteling, liepen daar hand in hand, het was geweldig. Tijdens Lowlands bleef je de donderdag bij me slapen, toen ik de vrijdag terug kwam van mijn werk lag er een briefje op mijn bed "tot straks ik mis je", het hele weekend was je bij me, het voelde geweldig. Tijdens een theatervoorstelling hadden ze het over liefde, we zaten helemaal verstrengeld in elkaar, alles wat ze zeiden voelde ik. Ik was zo gelukkig. Het eindfeest was onze laatste nacht samen, ik heb bijna geen oog dichtgedaan, jij ook niet, ik heb toen die nacht vaak liggen huilen. Toen je weg ging wist ik mijn tranen te bedwingen, maar toen je eenmaal weg was kwamen de tranen weer. Het was een speciale liefde. Ik kan je alleen niet vergeten... :'(