een goede Vriend gaat met je ex.

ja, met mij gaat het na 3 a 4 weken weer een beetje beter. Mijn relatie
van 3 jaar is naar de knoppen...zij heeft het uitgemaakt in juni, terwijl ik er ook weken mee liep. Ze was me voor. Het was beter zo dat zeker. Ook al konden we, bleek later, niet zonder elkaar. En dit ging weken/maanden door tot half oktober. We deden alles met elkaar...stom, stom! Nee, er was geen verschil. Ook voor me vrienden niet bleek later.
Alleen heeft ze na een verjaardag van mijn vrienden (eind oktober) besloten om met een
'maat' van mij te gaan daten.. (heefft ze over de mail gemeld) en toen
hebben we vervolgens enorme gesprekken gehad met elkaar. We kwamen er
natuurlijk niet uit, want zij wilde het toch proberen.. het was per slot
van rekening toch alweer een paar maanden (juni) uit en paar weken echt definitief uit. Die vriend van mij heb ik
maar gebeld..en na veel gestotter (wij spraken elkaar bijna iedere dag
he.. hij had ook kunnen zeggen ik vind dr leuk) vertelde ie dat ie samen
met haar wilde kijken of dit meer was dan wat geflirt. Tja.. na de eerste
date blijft ze slapen (nee, zegt ze geen sex) en dat was pijnlijk omdat ik haar de volgende ochtend
langs zie rijden. Shit! wat voelde ik me toen klote. Vervolgens 'die' vriend van mij... doet alsof zijn neus bloedt. Mijn ex heeft me de eerste weken, gesproken en gemaild. Eerste keer
gaf ze toe dat ze niet wist wat ze aan het doen was, maar ja wel ingang
gezet. Verliefd, nou nee dat niet, maar ze vond t erg klikken en wilde wel een relatie met hem. Probeer het
maar, was haar motto. Woensdag belt ze op, na sms van mij, waarin ik
meldde dat ik het niet zo verdiende dat ze zo met me omging. Ja, ik weet
niet hoe ik dan wel moet reageren tegen je, zegt ze. Pff, je hebt me
gekwetst. Ja, zegt ze... hij lijkt op wel jou en is een beetje hetzelfde... en we hebben zoveel overeenkomsten. Ze vertelde me toen dat ze graag met mij om wilde blijven gaan.. leuke
dingen blijven doen, hij vindt dat niet erg dat zij met dr ex om blijft
gaan, nee dat had er bij moeten komen want dat kan ook niet (hij is toch
een vriend van mij?? niet?)
Een paar dagen later heb ik haar gemeld dat ik voorlopig niet meer met dr kan afspreken/wil zien... te moeilijk, ik ben teveel gekwetst. Ze kon het
begrijpen, maar baalde ervan en was er helemaal stil van.... ik doe toch niet zoveel verkeerd. Wat als dit nou echt liefde is, zegt ze. Dan kan jij t toch wel accepteren!!!!

Ik hoor nu van me vrienden allemaal verhalen (dat ze zich irriteren aan haar) en heb tegen ze gezegd dat ik t niet wil horen. Mijn ex is nu overal bij. Ik kan me nu nergens meer naartoe zonder geconfronteerd te worden met haar en die vriend. Het is te vroeg. Mijn vrienden weten niet hoe ze met de situatie om moeten gaan, maar hopen dat ik snel weer iemand tegenkom. En vinden dat ik maar even met die vriend van ons moet praten... over wat dan?
Ach echte liefde kan blijkbaar... ook als dat vriendschappen kan kosten. Ik kan wel zeggen dat ik hoop dat het niets wordt, maar ja... laat ik daar maar even niet meer vanuit gaan.
Iemand ook zo iets meegemaakt, want het is best moeilijk??