Afgelopen weekend mijn ex weer gezien. Het was raar...
Raar om zijn stem weer te horen, raar om zijn gezicht weer te zien.
Hij feliciteerde iedereen op een normale manier...maar tegen mij zei
die dat al op een andere toon: van ooowh jee. Beetje gespannen feliciteerde hij mij ook. Ik zei heel relaxed terug dat voor hem hetzelfde gold.

Hij was zo erg veranderd. Hij hangt nu de player uit...tis net uit met zijn andere vriendin. Ze heeft t uitgemaakt omdat hij niet genoeg praatte.
Hij had ook met haar afgesproken dat ie niet meer deed aan:
ik houd van je praatjes want daar werd ie ziek van. Lekkere relatie is dat dan geweest.

Toch heb ik mezelf gek lopen maken dat ik hem weer zou zien.
Druk bezig met verder gaan, na zo'n tijd moet dat wel.
Begin dit jaar samen naar de bios gwst met 2 vrienden van hem.
Die 2 vrienden wouden me opvrolijken omdat er na kerst vreselijk nieuws op tafel kwam. Maar mijn ex wou opeens mee..vroeg aan die vrienden of ik er geen problemen mee zou hebben. Ik zei van niet en me ex was meegwst. Paar weken daarna hem tegengekomen met het uitgaan. HIj was zo lief...en de vonken leken over te springen..

Maar nee...dit x was ie in ander gezeldschap, brulde hoe goed hij wel niet was. Een eigendunk van hier tot aan Tokio en was zelf de hele tijd aan het woord.

Na die avond was ik zo boos, het is een klootzak geworden. Een player...hij gebruikt nu meiden als een object. Er zit geen liefde in zijn hart zo lijkt het wel. Flirt met iedereen, aandacht tekort ofzo?

Even was ik blij dat ik van hem af ben en toch vraag ik me af hoe het komt dat hij de afgelopen tijd zo moeilijk doet tegen mij in gezelschap.
Terwijl als ik hem alleen tegenkom hij opeens lief is. Schaam je je toch als je leuk tegen me doet? Bang dat je vrienden denken dat je nog gevoelens voo me hebt? Als die er zijn, wrm doe je dan zo stom?

Maargoed...druk met mijn studie. Jongens ontmoet die mijn hart ook sneller kunnen laten kloppen alleen wordt t niks met hun dat weet ik nu al.
Gewoon verder gaan. Maar als ik dan een foto zie van me ex mis ik hem toch nog wel. Juist nu heb ik hem stiekem toch nodig...hem het hardst van alle jongens die ik leuk heb gevonden. Ik weet het, hijs veranderd en k hoop zo
dat hij nog zal veranderen in hoe hij vroeger was.
Ergens haat ik hem...maar ergens voel ik nog steeds liefde voor hem.
Maar dan wel voor de jongen die hij vroeger was, niet voor de jongen die hij nu is geworden. Vraag me af of hij die grote praatjes omdat hij een groep mensen om zich heen heetf en zich heel wat wilt laten lijken. Want toen ik alleen met hem was reageerde hij totaal anders...

Tijd heelt...en als ik hem weer zie en hij doet nog steeds zo stom weet ik zeker dat ik genezen ben haha...

Dus ldvd'ers...keep holding on! Wat er ook mocht gebeuren...denk aan je dromen die je hebt zonder je ex en werk daaraan. Want ik ga stage lopen voor mijn studie op een plek waarvan ik droom en dat zorgt ervoor dat ik me enthousiamse niet kwijtraak. Het houd me vrolijk...

Groetjes!