Hallo allemaal,

volg al sinds een tijdje al jullie verhalen, en god, wat rot voor iedereen! Ik denk dat ldvd serieus onderschat wordt, als er iemand sterft, komen ze je condoleren, maar in dit geval staat niemand erbij stil dat het rouwproces minstens even groot is (en ik kan het weten, heb 1.5 geleden mijn papa verloren op 62-jarige leeftijd, totaal onverwachts) en wat ik nu voel voelt minstens zo rot, zo niet nog rotter aan.

In het kort nog eens mijn verhaal : ben een vrouw van 39, 16 jaar samen geweest met mijn ex, waarvan 11 jaar getrouwd, twee prachtige jonge kids. Mijn man heeft mij sedert 1.5 maand verlaten, omwille van een crisismoment in ons huwelijk (na reeds 2 voorgaande crisismomenten).

Het probleem? Hij gaat nogal graag op café, heeft daardoor al 2 x andere vrouw leren kennen, mij NIET bedrogen fysiek, maar wel op papier. Ik ben hierdoor zeer wantrouwig geworden. Tweede probleem is dat als hij drank opheeft, zijn verantwoordelijkheiden niet meer opneemt (dronken rijden, mij laten zitten bvb met een kind dat zijn communiefoto's moest laten nemen, hij was er niet, want bleef hangen in de voetbal), derde probleem : dat ik me soms door zijn gedrag zelf heb laten gaan in teveel drinken, vierde probleem : hij neemt weinig verantwoordelijkheden op in het huishouden en voor ons (eigen) huis, zodat ik altijd gevoel had de motor te moeten zijn, dwz, de "verantwoordelijke" voor alles of toch veel. Vijfde probleem : hij ziet zo zwart wit, ook tegenover mijn familie en vrienden, en slechts weinigen kunnen goed doen in zijn ogen.

Toch, nu hij weg is, mis ik hem enorm. We hadden naast de problemen ook heel veel raakpunten, nog steeds goede sex, het gevoel echt bij mekaar te horen (dacht ik toch).

Maar ja, nu is hij weg. Ik vreet mezelf op van de zenuwen op alle vlakken. Ben altijd de eerste om nog te proberen praten en contact op te nemen. We zitten echt al bij een notaris om te scheiden, dit alles gaat mij ver, te ver.

Toch schreef ik hem gisteren nog een e-mail met erg gerichte vragen.
Hij heeft mij geantwoord.

MAAR WAT MOET IK ERMEE AAN? Als ik vele verhalen hier lees, moet ik hem loslaten. Zijn antwoorden echter, doen mij weer het tegengestelde vermoeden. WAT WAT WAT MOET IK HIERMEE AAN.
aUB HELP MIJ MET WAT ZINNIG ADVIES.

Heel hartelijk bedankt.

Ziehier onze correspondentie (ik zie dit niet als verraad aangezien deze site anoniem is) :

IK /"Het gaat wel met mij, ik vecht tegen mijn verdriet, maar de antwoorden zijn zo schaars, zo onbevredigend, en dat maakt mij gek.  Ik zoek naar een evenwicht tussen mijn verstand en mijn gevoelens, maar vind dit zo zelden.
Kun je mij EERLIJK antwoorden op de volgende vragen (ik wil geen antwoorden die dienen om een doel te bereiken, maar eerlijke antwoorden, om verder te kunnen) :

ik: Mag ik stellen dat wij voor het overgrote deel gelukkig waren tijdens ons huwelijk?
Zijn antwoord : JA, zeker en vast

ik : Mag ik stellen dat wij mekaar graag zien, maar dat het water te diep is?
Zijn antwoord : JA, zeker en vast, maar JA, af en toe en laatst veel te veel deed het ons beiden niet goed om bij mekaar te zijn !

ik : Mag ik stellen dat jij mij ook (soms) mist?
ZA : JA, zeker en vast,

ik : Mag ik stellen dat ook jij bang bent voor de toekomst?
ZA : JA, misschien wel, hoewel, ik zit te veel vast in het HIC et NUNC

ik : Mag ik stellen dat ook jij twijfels hebt over wat we nu doen?
ZA : Over wat we doen NU NIET, maar op lange termijn, TJA, dat weet ik niet. Ik hoop dat we of ik verkeerd zijn/ben, maar ben er nog niet aan toe dit uit te klaren. Anderzijds is de band die we bij de notaris wel aan het doorknippen zijn, voor mij ook een heel stuk emotioneel, maar in m'n hoofd en in m'n hart is dit toch niet de band die iets definitief maakt, niet de band die zal bepalen hoe we verder samen zouden kunnen leven.

ik : Mag ik stellen dat je ook aan me denkt als je contact hebt met andere mensen, in de trant van “god, waar vind ik nu nog een zielevriend zoals zij
ZA : ” ZEKER, maar veel ander contact dan het werk heb ik niet echt momenteel. WEL WAAR is dat de goeie babbels sowieso ver te zoeken zijn, niet bij mijn "vrienden", en sorry, ook niet bij jouw vrienden vanuit mijn standpunt dan he (Fochstr. e.d.)

ik : Mag ik stellen dat je ook bang bent voor het leven zoals het er nu voorstaat, een incompleet gezin, een benarde financiële toestand etc?
ZA : NEEN. Financieel zeker niet, er zijn er die het veel minder hebben dan wij, en dat lukt blijkbaar ook. 't Is een beetje (veel) terugschroeven he. En een incompleet gezin, ja, bang is niet het woord, eerder ontgoocheld in mezelf, in ons, en vooral tov de kids. JIJ hoeft ook niet bang te zijn, we moeten beiden leren leven zonder uitspattingen en zo, op onze voetjes terechtkomen, praten of schrijven met mekaar als de tijd daar gunstig voor is (nu bvb, niet aan de telefoon dinsdag bvb, maw op slechte momenten beter niet, de goeie momenten te bat nemen om ons misschien aan mekaar op te trekken --> dus ja, ik mis je echt, ik smijt je zeker niet overboord, integendeel !)

ik :Mag ik stellen dat je ook hoopt weer gelukkig te worden?
ZA : ZEKER, maar dat zal alleen zijn of met jou, niet met een ander ! Dat weet ik NU zeker, dat wist ik 1 of 2 maand geleden ook zeker, en dat zal NIET veranderen.

ZA : en ik hoop dat de antwoorden je ook de sterkte geven om door te gaan, op een bezonnen manier, met verdriet maar niet te diep, en met vreugde maar niet te overdreven, dus heel bewust en redelijk zelfbeheerst.
Ik hoop dat je de vormselvieringen (MIJN ZOONTJE DOET ZIJN COMMUNIE VOLGEND JAAR) e.d. eveneens - ik alleszins - bewust gaat meevolgen als de kids bij je zijn, misschien vinden we er een stukje bezinning in die ons nog wat rijker maakt en zaken doet inzien ...

HOE MOET IK DIT ZIEN? Mijn man houdt van rust, geen turbulentie, spanningen mogen er niet zijn, is een heel eigengereid iemand die vindt dat het leven op elk moment leuk moet blijven, die zijn vrijheid nodig heeft, ook al kwetst hij mij ermee etc.

Misschien herkent iemand zich in zijn karakter of dat van zijn ex, en kun je mij advies geven : hoe reageer ik, hoe moet ik verder, wat nu te doen, hoe mij gedragen en voelen?????