Hallo,

Ik was een beetje aan het surfen op het net over liefdesverdriet alleen maar om soortgelijke verhalen te lezen, om me weer iets beter te voelen( heel zielig eigenlijk ) ! waarschijnlijk kennen jullie het wel..
toen ik al jullie verhalen las kreeg ik indd herkenning en ben ik een soort van blij dat ik niet de enige ben met dit gevoel, al gun ik mijn ergste vijand dit gevoel nog niet eens ( behalve mijn ex dan op dit moment) ik wil graag mijn verhaal kwijt:

vorig jaar september ben ik met een nieuwe opleiding begonnen. het zat niet lekker met mijn toenmalige relatie van 5 jaar en hadden besloten het rustiger aan te doen. ik was helemaal opgetogen door de nieuwe uitdaging in mijn leven en stortte mij daar dan ook volledig op zodat ik niet aan die voorbijgane 5 jaren dacht ( had ik dat toen maar wel gedaan) al op introductie week viel HIJ me op! een van de leidingen van dat kamp..2e jaars, 2 jaar ouder dan mij en zo sexy..alles wat mijn lieve vriendje niet meer bij mij losmaakte. Hij was stoer,zelfverzekerd en had zo'n aantrekkingskacht! maar ik zette mij daar over heen, tot dat laatste feest van dat kamp..tuurlijk waren er daarvoor al wel blikken geweest en geflirt..dat feest hadden we gezoend en eerlijk voelde het niet zo goed! ik moest me niet weer in zoiets gooien en vond het behoorlijk stom van mezelf en besloot er verder niet veel waarde meer aan te hechten. totdat hij me op school steeds meer begon op te vallen, daar deed hij ook erg zijn best voor..eigenlijk begonnen we een relatie terwijl ik het zelf niet doorhad. omdat ik het stom van mezelf vond liet ik het mijn omgeving niet merken dat ik iemand anders had leren kennen, maar ondertussen voelde ik me zo tot hem aangetrokken. van buiten stelde ik mij afstandelijk op maar van binnen smolt ik elk moment als ik hem zag en hij me aanraakte. met de smoezen elkaar te helpen met school bij hem thuis kwam van het een het ander en bleef ik vaak bij hem slapen en we deden de dingen die je doet als je net een relatie had, erg verliefd! al moest ik het zeker voor mijn ex vriendje verborgen houden omdat ik hem geen pijn wilde doen! erg stom want tuurlijk komt het uit! toen mijn ex vriendje er achter kwam duwde ik mijn nieuwe liefde weer van me af, ik was er nog niet aan toe maakte ik mezelf wijs maar kon zijn aantrekkingskracht niet weerstaan en voelde me heel fijn als ik bij hem was. hij gaf me ook het gevoel heel veel om me te geven en ik voelde me zo veilig in zijn armen. totdat hij na 7 maanden tegen me zei dat hij zo niet verder kon, dat hij niet vond dat we naar elkaar toe groeide en dat hij iemand wilde die hem een vaste relatie gaf en dat ik dat niet kon. ik weet dat ik het moeilijk vond om me weer helemaal opnieuw aan iemand te geven nadat ik uit zon lange relatie kwam, dus dat ik hem onbewust ook op afstand heb gehouden. maar wat we hadden was echt, wat ik voelde was echt en ik weet zeker dat hij dat ook gevoeld heeft. er was zoveel intimiteit zoveel passie! hij meende het en wilde niet meer verder met me! 3 dagen later kwam ik erachter dat hij alweer een ander had! een zusje van een goede vriend van hem...hij kon dat meisje dus al veel langer! dat doet pijn!! ik dacht dat ik gek werd..ik heb zo wanhopig gedaan, bellen, smsen, huilend voor zn deur gestaan hoe hij me dit aan kon doen! het stomste wat je kan doen heb ik gedaan! maar ik kon niet anders, dat gevoel dat wilde ik niet! ik wilde hem en hij ging gewoon vrolijk door met een ander..iemand die hem wel gelijk zekerheid kon geven? alsof dat van ons niets betekend heeft?? na 2 weken heb ik het smse en bellen opgegeven..het moeilijkste was dat ik hem nog steeds op school zag ( het is nu godzijdank vakantie) als ik hem zag voelde ik een steek in mijn hart en wilde net als altijd naar hem toe lopen hem een knuffel en een zoen geven! nu kan dat niet meer! de laatste week van de vakantie hebben we zelfs ruzie gehad op school..hij stond 2 meter van mij vandaan zn vriendin te bellen dat ie zo gek op haar was dat ie haar miste en bij haar wilde zijn!! onder mijn neus nota bene..en ja hor daar ging ik weer..rennend naar de wc misselijk van verdriet en zelfmedelijden. toen ben ik weer stom geweest en heb hem gesmst wrom hij zoiets deed, of hij het leuk vond me nog eens extra op mn hart te trappen! binnen een minuut stond hij voor mn neus en stond me als een viswijf uit te schelden dat ik gestoord was..hij riep dat ie niet meer met me wilde praten en ik riep hem huilend achterna dat ie uit mn buurt moest blijven! en dat wil ik ook..ik wil niet meer wakker worden en gelijk aan hem denken en dat zijn nieuwe vriendin nu naast hem ligt! ik weet alleen dat ik hem na de vakantie weer tegen zal komen..wat nu? het doet zeer om hem na zon intieme tijd te negeren maar misschien is dat wel het beste? ik weet het niet! ik sta elke dag op het punt om hem te bellen of te smse om het uit te praten, maar denk dat ik dat niet moet doen! ik hoorde zelfs achteraf al dat zijn nieuwe vriendin tegen zijn vrienden ( 1 daarvan spreek ik nog ) mij uitmaakte voor een psycho bitch. en als ik iets niet wil is bekend staan als die 'gekke ex' ik wil dat als hij me ziet dat ie dan denkt: ik heb het toch wel leuk met haar gehad! maar ik weet dat hij mij niet mist en niet aan mij denkt! waarom zit hij dan nog constant in mijn gedachten? misschien ook omdat het mijn eigen schuld is dat ie verder is gegaan..ik kon hem niet gelijk alles geven! maar zo snel al iemadn anders?? dan heb ik toch niets voor hem betekend?? Hoop dat ik jullie niet verveeld heb met mijn mega lang verhaal..moet het gewoon ff aan iemand anders kwijt mijn vriendinnen worden al langzaam gek van me!

xxx