Hoi,

Ik ben ten einde raad... Ik weet het even niet meer...

Het begon allemaal 2 jaar geleden. Ik had op dat moment net een relatie van 6 jaar verbroken. In de kroeg waar ik regelmatig kwam leerde ik A. kennen die behoorlijk mijn aandacht aan het trekken was.Het was tegelijk een gemeenschappelijk vriend. Na een paar weken ben ik met hem naar huis gegaan en ben ik bij hem blijven slapen. We hebben toen niet meer gedaan dan zoenen, maar mijn dag/nacht kon niet meer stuk.. de dagen erna bleef ik aan hem denken, ik was verliefd.Uiteindelijk werd dat niets, hij was alleen maar uit op een one-night stand. Mijn ex was die tijd in egypte, een vakantie die we samen geboekt hadden... ondertussen mistte ik hem eigenlijk vreselijk. Ik wist niet dat het nog zo diep zat bij mij. Toen hij terug kwam hebben we gepraat en we gingen het weer proberen. We hebben het nog een half jaar volgehouden en toen hebben we er beide een punt achter gezet. Het was doodgebloed. Hij is nu mijn maatje. In die tijd kwam ik A. nog steeds tegen in de kroeg en we waren kennissen geworden. Hij is de beste vriend van de man van mijn beste vriendin. Dus ik praatte regelmatig met hem. Af en toe deed hij een poging om me te versieren maar ik negeerde hem omdat ik die vernedering niet vergeten was. Ik was student en door de relatiebreuk, en het feit dat ik in de huurwoning bleef was voor een student te duur. mijn ex en ik hadden inmiddels ook een pup in huis en we besloten dat ik haar zou houden. Om die reden moest ik dus in de woning blijven. Ik ben met mijn studie gestopt en zocht werk. Op een gegeven moment hoorde ik van mijn vriendin dat A een collega zocht. Die heeft hem gebeld en gezegd dat ik werk zocht. Uiteindelijk kwam ik bij hem aan het werk. Het was even vreemd, maar leerde A. snel al op een andere manier kennen, rustiger en niet zo macho. We hadden de grootste lol. We werken ook de hele dag bijelkaar.Hij kwam vaak met mij mee naar huis, dan gingen we samen eten en s avonds film kijken, hij sliep toen nog op mijn logeerbed. Op een gegeven moment kreeg ik de verstopte gevoelens weer helemaal terug, eigenlijk was ik hem nooit vergeten, maar ik had hem uit mijn hoofd gezet. Nu leerde ik dus zijn andere kant en de lol die we samen hadden. Maar toch hield ik een veilige afstand. Op mijn verjaardag was het raak. Ik hield mijn feest in de kroeg ( waar mijn vriendin dus de eigenaar van is). A, en ik moesten die dag nog werken dus we gingen snel naar zijn huis om te douchen en daarna gingen we naar mijn feest. Op een gegeven moment trok A mij aan mijn arm en vroeg, op zijn aparte manier van doen, of ik zijn vriendinnetje wilde worden. Ik heb eerst de boot afgehouden en fluisterde in zijn hoofd: "daar hebben we het later wel over", maar ik kon niet gelukkiger zijn, de man waar ik zo gek op was, die wilde mij .. ik glunderde.Later die avond kwam hij weer naar mij toe, hij zeg: "ik meende wat ik zei, ik heb nu drank op, maar toen nog niet, ik meende het echt" Die nacht ben ik met hem naar huis gegaan en hebben we gepraat. We waren een stel. Op het werk mochten we niks laten merken omdat mijn baas geen relaties op de werkvloer duld.
We hadden de grootste lol, maar toch was het anders. Vanaf het moment dat wij een stel werden gingen we beide anders doen, we kustten bijna niet en we hadden ook minder lol. Het werd geforceerder bij de dag. Toch gingen we ervoor, ik was stapelverliefd en gaf het de tijd.
A. zijn zus en zwager staan ongeveer 20 km van onze woonplaats op een camping. A en ik hadden we zin om een weekendje lekker rustig naar de camping te gaan. Dat weekendje werd uiteindelijk een sta-plaats voor ons, A had een klein oud tourcaravan gekocht en daar gingen we elk weekend en later, elke keer na het werk, naar toe.

A is een man met een behoorlijke achtergrond van vreselijke ervaringen met vriendinnen. Een pleegde zelfmoord, een ander heeft hem voor weetik hoeveel in de schulden gewerkt, (waar hij overigens nog steeds voor betaald) en een een getrouwde vrouw waar hij stapel op was , hem de werled beloofde en vervolgens haar man op hem afstuurde, werd bedreigd enz. Kortom, het vertrouwen in de vrouw is grotendeels weg.

Nu zijn wij in de tijd van de relatie merendeels op de camping geweest, we hadden een geweldige tijd met de mensen om ons heen, maar met ons was het iets anders, we hadden lol en ik was nog steeds gek op hem, maar ik mistte iets... de intimiteit.. sex hadden we wel, maar daar was het ook mee gezegd. Aan de andere kant, we maakten vaak plannen over de toekomst en hij had ook echt alles voor mij over. Dat zat wel goed dus. Dacht ik..... Tot vorige week woensdag.. in de auto, op weg naar het werk begon hij: hij vertelde dat hij mij een supervriendin vond, ik was mooi, grappig en slim. maar hij voelde dat het niet goed zat, hij mistte het gevoel. In het begin was hij verliefd geweest en dat werd aldoor iets minder. Hij zag me nu als zijn beste vriendin. Hij verzekerde mij, als hij ook maar enig hoop had dat dit zou slagen dan zou hij me nooit laten gaan. Ik was toen nog best nuchter erover.. Ik wist ook dondersgoed dat er iets niet goed aan was. Dus ik legde mij erbij neer. Alleen nu komt het hele probleem. Dezelfde dag al, zag ik aan hem dat ie er vreselijk over nadacht, logisch natuurlijk, ik ook, maar dit was anders.. De dagen erna deed hij kleine dingen, mij aanstaren, grappige opmerkingen maken, dingen waarmee hij mij in het begin mee versierde, niet in de kroeg, maar op het werk. Hij was grappig, raakte me aan, op momenten wanneer ik het niet verwachtte. Kortom, ik wist het niet meer. Ik kreeg weer hoop. Ik dacht, hij realiseerd zich wat ie niet heeft en zijn gevoel is er weer. Dus ik was het tot vandaag aan toe niet meer aan het verwerken, ik was dingen aan het bedenken waardoor ik hem weer terug zou krijgen. Niet obsessief, maar gewoon kleine dingetjes waardoor hij de stap durfde te zetten. Tot vandaag. Ik maakte opmerkingen over de camping ( waar hij nu nog zit) dat ik het mistte en dat dit echt weer is om op de camping te zitten. Na onze breuk zei gelijk tegen mij, als ik naar de camping wilde, dan was dat geen probleem, kon gewoon bij hem komen. maar nu was het anders, hij ging niet in op mijn hints, die hij echt door had. en was vandaag over het algemeen al afstandelijker dan zondag. Ik kreeg een klap in mijn gezicht. Voor de rest deed hij wel aardig enz, maar het was ineens anders. Ik weet dat er geen andere vrouw in het spel is. Dat is het dus niet, maar ik snap nu dus niet, is hij nu gewoon collega, gewoon een vriend, of mijn ex. Moet ik hem loslaten, of vasthouden aan iemand die ik echt als mijn levenspartner wil. Ik heb de hele relatie het gevoel gehad, en dat gevoel was heel sterk, dat er dingen waren, qua gevoel, die er niet uitkwamen. We gingen te snel, in feite al gelijk samenwonen (camping) t was een vreemde relatie, en ik geloof er heilig in, als wij het op een andere manier zouden aanpakken, dat het echt iets moois zou kunnen worden

Liefs Leonie.