Het is nu bijna 3 maanden uit met mijn eerste grote liefde, degene met wie ik een huis had gekocht en met wie ik toekomstplannen had gemaakt ( we hadden zelfs al een naam voor een hond, die er nog niet was).
Sinds een week merk ik aan mezelf dat het gevoel verandert.
Ik had hem gemaild met de vraag of we meer contact konden hebben.
Ik kreeg een paar dagen later een mail terug.....hij voelde dat hij niet zoveel behoefte had aan contact maar wilde wel wat afspreken om de laatste spullen nog af te geven...
Een maand geleden had ik meteen mijn agenda gepakt voor een afspraak....nu niet...
Ik kon er op de een of andere manier wel vrede mee hebben....heel gek....maar wel heel fijn!
Ik ben er nog lang niet maar ik zie dit al als een klein stapje in de goede richting...
Het loslaten van hem.....het moet ook....hoe moeilijk dat soms ook is..

Momenteel zit ik ziek thuis en ik had wel verwacht dat ik de hele tijd wel zou janken omdat je dan tijd hebt om na te denken.
Maar dat is niet zo!
Ik kom weer goed de dag door! Heerlijk!
Ik vond dit wel een beetje een succesverhaal...
misschien staat er volgende week wel weer iets heel anders maar, dan moet ik dit zelf maar weer eens terug lezen...
En misschien is dit voor anderen wel een soort van hulp......

Je komt er wel! Het komt allemaal wel goed!!!!!
Alleen het heeft even tijd nodig!

groetjes kicky22