Nou, ik ben vanaaf naar het cafe geweest, ( zie vorige dagboek ) Het viel mee, voornamelijk omdat ik zulke schatten van vriendinnen heb die me zo goed steunden op dat moment. Vond het raar om hem te zien, gelukkig was ZIJ er niet. hij zag er natuurlijk op zijn best uit. Heb het lef gevonden om naar hun toe te lopen, en heb fijn gepraat met wat oude vrienden.

Hij keek me heel raar aan, alsof hij beledigd was dat ik niet veel met hem sprak. Heb uiteindelijk nog wat met hem geklets over koetjes en kalfjes. Stond gewoon te trillen op mijn benen. Kan me er soms zo over verbazen dat 1 persoon zoveel teweeg kan brengen bij me. Denk dat ik contact met hem voorlopig mss toch nog maar uit de weg moet gaan. Op avond zoals vandaag, besef ik gewoon nog meer hoe erg ik hem mis..

Liefs, LadyC