Mijn relatie is nu 2 maanden geleden over. Maar ik denk toch echt dat helemaal geen contact beter is. Hij neemt het me ook wel kwalijk...dat ik nu na 2 maanden dat het over is nog geen enkel contact heb opgenomen.
Ik kon het niet, ik was te boos, gekwetst, verwijten zou die enkel van mijn kant krijgen. Het is nog te vers. Dus dan maar geen contact leek mij het beste.
Maargoed, hij neemt nu contact op na 2 maanden stilte. Ik ben er nog niet overheen, dat merk ik. Reageer koeltjes, maar kan het idee om totaal geen contact meer te hebben ook niet helemaal loslaten. Hoe wil ik dat gaan doen?Het gaat de eerste 5min goed en dan krijgen we weer woorden. Ik word dan zo pissig, over zijn lakse en makkelijke manier van doen. En gewoon bot zoals hij dan hij tegen mij doet.
Ik sprak hem van de week over msn, nou ik wilde nog offline gaan, maar wachtte zijn reactie toch even af. Bedacht nog…dat het geen goed idee was om hem te spreken, al helemaal niet over msn.
En ja hoor....of ik er was, hij had nog spullen (lingerie en kleding)van me en wilde die teruggeven.
Niks van hoe is het?Of ook iets wat in de buurt komt. Ik ben erop in gegaan en heb hem toen wel oprecht gevraagd hoe het ging met hem. Heel goed zei die hebben toen wat gechat over koetjes en kalfjes.... Hij denkt nog af en toe aan me! Ok af en toe, ik denk niet meer dagelijks aan je was mijn reactie (dus dat scheelt pfff). Het chatten met hem waren merendeel veel vragen die hij afvuurde over mijn privé leven die ik wel beantwoorde. Weinig nieuws over hemzelf, mijn vragen ontweek hij.

Totdat hij bot werd, met het gevolg dat ik weer pissig en overstuur werd. Hij had zoveel gedaan de afgelopen 2 maanden en me zoveel te vertellen, maar mij eigenlijk ook niets te melden daarover. Ok hmmm..mijn kookpunt werd bereikt. Hoe tegenstrijdig klikt dat. En dat hij wel de eerste is die contact opneemt van ons beide en ik het maar laat afweten. Ik ontplofte ....
Hallo mag ik dat zelf bepalen, hij heeft er nota bene een punt achter gezet. Hij is er duidelijk niet over uit wat hij nou wilt. Hij zei toen dat hij maar beter kan gaan fitnessen voordat ik nog kwader werd!Ik ben toen off gegaan. Verdwaasd en zwaar overstuur achter mijn pc, ik trilde helemaal!
Het gevolg is wel dat je dit soort situaties wel van te voren overdenkt, ik laat me niet op de kast jagen. Maar werkelijk als het moment daar is, doet het mij nog teveel. Ergens denk ik wel dat er OOIT weer contact kan komen, maar nu...NEE .Pas wanneer ik er klaar voor ben. En wil hij dan niet. Dan hoop ik dat het me niet meer zo diep raakt.
Nu zijn er nog wel wat dingen die ik geregeld wil hebben. Ik heb toen we uit elkaar gingen niks om de gezamenlijke spullen gegeven. Al is het nogal wat. Wat moet ik doen? Het hierbij laten?
Ik vind het niet eerlijk, van zijn kant zal hij er niet over beginnen. Maar hoe moet ik dit aanpakken?ik vind dit echt moeilijk om aan te kaarten. Iemand advies?