Hoop en verdriet: dat heb ik.

Inmiddels is het meer als 3 maanden uit met mn ex. Nu heb ik sinds 2 weken geen contact meer, dat is denk ik voor mezelf wel goed...

Toch mis ik hem vaak nog erg. Zijn sterke armen, zijn lieve lach, zijn mooie gezichtje, zijn lekkere lichaan, zijn knuffels, zijn kusjes, de seks met hem, het lachen met hem, het kletsen met hem, het slapen met hem, enz...Ik huil al steeds minder, maar soms komt het weer. Ik hou gewoon van hem. Ik heb nog steeds verdriet...

Maar ik heb ook nog hoop. En dat wil ik niet hebben!!! Ik wil het gewoon niet. Hij heeft me sowieso 2 maanden nadat het uit was veel hoop gegeven, bv door deze dingen:
- hij vond zn leven leuker met mij als zonder mij
- ik had met 2 jongens afgesproken, hij was superboos. Hij zei dat hij had verwacht dat het anders zou gaan tussen ons, namelijk dat we rustig aan zouden doen en het dan wel weer goed kwam.
- hij zei: we horen bij elkaar, dus het komt wel weer goed.
- hij huilde nog regelamtig, zelfs na een maand enzo.

Het is uitgegaan door mijn onzekerheid, waardoor we veel ruzie hadden. Als hij een keer niet kon/wilde afspreken, ging ik stom doen...Boos worden, niks meer laten horen, dingen zeggen zoals dat ik niks voor hem beteken enzo. Hij vond dat niet leuk, omdat hij juist heel gek op me was.
Hij zegt dat het niet alleen mijn schuld is dat het uit is, want hij vindt zichzelf te jong (21)...Ik kan mezelf niet vergeven dat ik zo tegen hem soms heb gedaan...Ik haat mezelf daardoor...
Maar er is nog een probleem, en ik denk dat die een hele grote rol meespelen: zijn ouders. Zijn moeder bemoeide veel met hem. Zij vond mij niet goed genoeg voor hem en wilde dat hij het uit zou maken. Hij luisterde altijd naar hun mening en voelde zichzelf waardeloos als hij ruzie met ze had (dan zeggen ze stomme dingen tegen hem). Daardoor had hij geen eigen mening...
Een kwartier voordat hij het uitmaakte, hadden we het heel gezellig, zei dat hij zo gelukkig met me was enz. Een kwartier later had hij geen zin meer in onze relatie (was over de telefoon allemaal..). Ik heb een heel groot vermoeden dat hij toen met zn moeder heeft gepraat. Dat zij zei dat hij het uit moest maken...

En ik weet inderdaad ook dat het niet goed was hoe onze relatie ging. Maar ik weet ook hoeveel hij van me hield...Ik zie nu dat ik al wel veel meer eigen dingen heb en ik weet gewoon dat het goed kan gaan tussen ons (voor de duidelijkheid: we hadden het vaak ook heel leuk en fijn!).

Ik heb nu hoop doordat ik een meisje heb gesproken die in precies dezelfde situatie als mij zat. Bij haar is het inmiddels 5 maanden uit en haar ex zegt nu dat hij haar terug wil...En ik heb hoop doordat een vriendin van mij (mijn ex kent haar niet en weet ook niet dat ik haar ken) mijn ex op msn heeft gesproken. Zij deed dus net alsof zij niet wist wie hij was. Op een gegeven moment kregen ze het over exen..Hij zei dus dat hij nog veel aan me dacht, me wel miste en soms erover zat te denken dat hij het weer goed wou hebben! Dit is ongeveer een week geleden...

Ik weet niet precies waar ik met dit verhaal heen wil. Maar wat vinden jullie hiervan? Pff ik mis hem echt erg. Hij was mijn maatje, mijn lieverd, we kennen elkaar door en door...

Hij is nu op vakantie met vrienden (zuipen, uitgaan, meiden...) en ik vind het maar niks.. . Oja dat hij zegt dat hij zichzelf te jong vindt voor een relatie, geloof ik niet helemaal, zn moeder zei namelijk ook een keer: 'je bent nog harstikke jong! Je hoeft nog helemaal geen relatie te hebben.'

Fijn om mn verhaal kwijt te kunnen...

Liefs