Ik probeer het zo hard te laten..rust en tijd te geven. Maar het lukt me niet. Hij is zo boos op me, als ik m ergens tegen kom loopt ie me voorbij en ik snap niet waarom.. Ben er nu achter. Hij gelooft niet dat ik zwanger ben(terwijl k fotos heb en m mee vroeg naar het ziekenhuis:S waarom wil hij dat niet dan) hij is boos om mn ouders en de ruzies. Maar ik zit overal net zo diep in als hem, zelfs nog dieper want hij negeert me is boos en wil niets meer met me te maken hebben. Het is klaar, geeft niets meer om me zegt ie tegen n vriendin. Hoe kan dat nou..
Ik ging berichtjes doorlezen en alles was koek en ei, we deden alles samen hadden lol. En ja afgelopen tijd wat ruzies maar over algemeen ging het goed. INeens die twijfel na n knallende ruzie. En ik die geen rust kon geven omda tik het niet aan kan als hij zo woest is en me zo hard wegduwt. I just can't.. Hij maakt het uit in kwade bui op stap en sinds dien hoor ik niets meer. Gister nam ie eindelijk telefoon op zei die rot op ik heb nergens meer iets mee van doen. Ben er klaar mee.
Ik kan het niet afsluiten ik kan het niet laten. Hele dag denk ik maar aan een ding al aantal weken lang. Het is zo n dag dat hij gewoon hier binnen kan lopen en we leuke dingen doen. Ik geloof niet dat hij echt zo is tegen mij... Hij is nog nooit tegen iemand ZO boos geweest als tegen mij, en er is niet eens een reden voor... Waar aan heb ik dit verdiend.. Ik hoop zo erg zo erg dat hij terug komt..