Ik weet niet hoe ik mijn gevoel moet beschrijven maar ik kan het niet loslaten.
14 jan. was het laatste berichtje dat ik van mij ex heb gekregen.
Ze zegt er duidelijk in dat ze in de knoop ligt en dat ik haar aub tijd wil geven om er uit te geraken.
Ondertussen zijn we al 2 weken verder en heb haar nog steeds niet gehoord.
Ben bang dat ik ze niet meer gaan horen. Maar snap niet goed dat ze zich zelf daar goed bij voelt.
Je stuurt toch niet zo een berichtje als je daar dan niet terug kan op komen.
Ik weet dat ze iemand heeft waar ze blijkbaar dan wel mee verder wil ondanks het feit dat ze meermaals heeft gezegd dat ze mij liever ziet en dat ze mij nog steeds als haar man ziet.
Dit zij ze al toen ze met hem samen was. Zelf met nieuwjaarsavond stuurde ze mij dat ik alles was voor haar.

Misschien moet ik is langs de andere kant bekijken... Zeggen en doen is 1 zaak en volgens mij kan ze het gewoon niet aan. Durft ze met mij niet verder en is de liefde dan toch niet groot genoeg.
Ze sprak met mij af terwijl haar vriend er niets van wist... Is dit dan gezond? Ze stuurt mij berichtjes dat ze mij graag ziet toen dat ze nog iemand had. Dat wil toch zeggen dat haar nieuwe relatie toch niet dat is.

Het doet mij gewoon allemaal pijn... Ik hoopte op een verzoening maar begin steeds meer en meer te beseffen dat die er niet gaat komen. Ik mis haar en zien haar echt nog graag.
Ik hoop gewoon soms dat ik er niet meer heel de tijd lig aan te denken...Ik hoop echt dat ze ooit voor mijn deur zal staan en zeggen ik heb de grootste fout van mijn leven gemaakt... En tegen dan hoop ik zo sterk te zijn dat ik is zelf kan kiezen wat ik nu wil.

Ik hou vol ik stuur haar niets... Ik bel haar niet en mail haar niet. Op facebook heb ik ze geblokkeerd en zie ik niet wat ze doet en met wie ze contact heeft. Ik ontwijk haar woonplaats en ga niet naar plaatsen waar ze kan zijn. Ik hoop dat ik er nu over geraak...

Ik mis haar......
Maar nu moet ik eerst uit deze put zien te geraken.

XXX

Storm