Ik ben dit weekend bij mijn ouders geweest. Als ik hier ben mis ik hem niet zo erg als dat ik bij mij thuis ben. Misschien komt dat omdat we bijna 3 jaar part-time op mijn kamer hebben samen gewoond. Toch voel ik vandaag weer een pijn in mijn maag. Ik heb hem gesproken. Hij is heel eenzaam en denkt veel na over onze situatie maar volgens mij komt hij er niet alleen uit. Misschien dat ik toch iemand (zijn vader (zie vorig dagboekbericht)) inschakelen om hem te helpen. Vreemd, ik heb zoveel verdriet maar het doet mij nog meer pijn als ik zie dat hij ook zo lijdt onder deze situatie. Ik denk dat ik nog echt van hem houdt en niet dat ik hem terug wil omdat ik hem nu kwijt ben. Ik weet het niet....Tis allemaal zo moeilijk.