Ik heb elke nacht in je gezicht geslagen. Ik mikte op je neus en sloeg steeds door je heen. Zo vaak heb ik dat gedroomd. Laatst zat je met je nieuwe vriendin in een nieuw huis. Ik zag jullie, zo tevreden. Je had met haar dat, wat wij ook hadden. Ik belde aan en daar zat je dan en weer sloeg ik je. Ik raakte je wel maar ik wilde dat je bloedde. Je nieuwe vriendin schreeuwde dat ik op moest houden. 'Dit is iets tussen hem en mij!', zei ik. En hij zei tegen haar dat zij mij mijn gang moest laten gaan. 'Sla toe! Ik heb het verdiend! Ik ben een eikel!'. En ik sloeg en sloeg tot dat ik geen kracht meer had, maar hij bloedde niet. Ik wil dat hij net zo veel pijn heeft als ik al zo lang heb. Maar ik raak hem niet, wat ik ook doe. Ik vraag hem of ik mijn spullen van zijn zolder mag pakken. Hij wil mij zelfs helpen om het te zoeken. Met alles wat ik in mijn handen krijg probeer ik hem te raken, maar alles wat ik gooi raakt hem niet.
'Waarom heb je dat gedaan?',vraag ik, en hij kijkt mij aan en zegt niets. Zijn vriendin staat onderaan de trap. ZIj is zo mooi, zij is zo lief. Hoe kan ik haar iets kwaads doen? 'HIj is niet trouw,' zeg ik 'hij is met mij naar bed geweest toen jullie volgens mij iets hadden... hij heeft ons allebei bedrogen.' Ik heb medelijden met haar, zij zal net zo gekwetst worden als ik. Hij is nu boos op mij, dat lucht op.. eindelijk.
De volgende nacht droomde ik weer:
Ik zit op zijn schoot en aai hem over zijn gezicht, zoals ik dat zo vaak heb gedaan. 'Ik houd van je...', zeg ik. 'Weet je dat ik elke nacht droom dat ik je in je gezicht sla en nooit lukt het mij om je te raken? Weet je waarom dat zo is?', hij kijkt mij aan en is zooo mooi. Ik aai hem over zijn mooie neus en zeg:'Omdat ik wel 2 jaar lang van je heb gehouden. Van alles aan je. Ik zou jou nooit zo pijn doen zoals jij mij pijn hebt gedaan. Mijn gevoelens waren altijd oprecht. Nooit wens ik dat iemand jou zoiets aandoet als jij mij.'

Ik kwam hem vandaag tegen en vertelde dit verhaal aan hem. Hij werd stil. 'Jij moet mij vergeven als je verder wilt.', en ik lachte 'Echt niet! Ik zal je nooit vergeven wat je hebt gedaan, dat gun ik je niet. Maar ik kan wel nog in de spiegel kijken. Alles wat ik ooit tegen je zei was oprecht.'

Ik hou van hem... ik heb een ander, maar ik houd van hem. De ander is goed voor mij. Maar wat moet ik toch met mijn hart, dat liever voor een schoft klopt dan voor de prins? Iets met mijn ex beginnen zou mijn ondergang zijn... maar waarom wil mijn hart hem nog terug? Waarom wil ik nog steeds dat alles anders was, dat hij niet zo is als dat hij is?