Ben vandaag naar mijn ex gegaan en heb een besluit genomen. Ik moet hem voor een tweede keer loslaten. Ik kan hem niet onder platonische voorwaarden zien. Het deed me teveel pijn om hem te zien en ondertussen te weten dat we niets hadden. Als ik hem zag werd ik geconfronteerd met het feit dat ik van hem hou en hem zo leuk vind. Ik moet hem weer loslaten omdat het op deze manier voor mij niet werkt. We moesten allebei huilen. Hij zei dat ik gelijk had toen ik mijn gedachten uitte dat hij mij ook wilt maar het niet kan. dit omdat hij op een punt van zijn leven is waarin besluiten eng voor hem zijn en het idee opwekken bepalend te zijn voor de rest van zijn leven. Ik ben een paar jaar ouder en herken dit ook van een paar jaar geleden. Heel pijnlijk omdat we elkaar allebei willen, maar zijn angst ons in de weg staat. Maar ik doe er niks aan. Het is zoals het is en ik kan en wil mezelf niet langer pijnigen. Ik moet weer even hier doorheen, maar weet dat het zo goed voor Mij is. zolang ik hem zou blijven zien, zou telkens dat mislukte gevoel en verlangen blijven, waardoor ik me klote zou voelen..voel me verdrietig en hoop dat het binnenkort weer beter gaat .