Vanmiddag heeft mijn ex gebeld vanuit de gevangenis, met zijn streepjespak aan en een kogel aan zijn been. Hij vroeg hoe het was ik zei niet zo goed, hij zei met jou of? Ik onderbrak hem en zei naar aanleiding van het gesprek van vorige week. Ik kan het niet aan zei ik we kunnen niet meer kontact hebben, dan hang ik maar op zei hij. Ik wil dat je me met rust laat. Met hem ging het goed zei hij, dan wordt hij waarschijnlijk bevestigd in zijn ego. Ook wekte het bij mij de indruk dat er van het gesprek van vorige week niet zoveel was blijven hangen. Hij had weer eens wel gehoord maar niet geluisterd, en hij blokt alles wat hem met zichzelf kan confronteren. Ik hoop dat hij er gelukkig mee wordt, ik denk het niet.
Verder leek hij wel begripvol maar nu denk ik allemaal schijn, of ben ik te paranoia, laat ik er maar van uit gaan dat hij het meende, en het in ieder geval niet met bewust doen. Het is zijn overlevingsmechanisme, en het is triest zat dat je dat zo extreem nodig hebt.
Hij is ook ontzettend lief voor me geweest dat maakt het allemaal zo moeilijk.
Ik zei nog pas je goed op jezelf, hij zei ja en jij ook zei hij, ik zei als jij mij met rust laat. Dat beloofde hij, ik hoop het want ik denk als het minder met hem en zijn relatie gaat dat hij dan wel weer aanklopt.
Hij vroeg of hij een mailtje zou sturen als hij vrij was om zijn spullen te halen, ik zei ok. Gelukkig nu ben ik hopelijk een tijdje van hem af en kan ik proberen mijn eigen leven weer wat op te pakken.

Kom net bij de sauna weg, ben er samen met een vriendin geweest en zag er best wel tegen op omdat ik geregeld met mijn ex lulletje rozewater daar kwam. Maar ik kon er best wel van genieten al ontkom je er natuurlijk niet aan dat je gedachten krijgt van toen we er samen waren.