Hmmmm, ookal is mijn liefdesgeschiedenis niet te vergelijken met de hartverscheurende verhalen van anderen hier en ik me bijna niet gerechtigd voel hier nog te schrijven (ik moet loslaten, zeg ik tegen mezelf!!), blijf ik toch de behoefte voelen hier te schrijven.
Ookal heb ik nu min of meer zekerheid dat het niet goed komt tussen hem en mij, houdt alles me nog steeds bezig. Vooral 's nachts, zo ook weer vannacht. De gedachte aan hem en haar samen, doet me pijn. Dat zij een leuke tijd beleven en ik in mijn eentje weg zit te kwijnen. Het stomme is, dat het vooral het idee is, dat hij wel iemand heeft gevonden, waar hij nu (naar zijn zeggen) "een relatie mee heeft" en ik weer de eenzame vrijgezel ben. Ik baal van de weekenden alleen en de eenzaamheid (ookal heb ik veel vrienden en doe ik veel leuke dingen). Maar me opnieuw openstellen voor iets, dat durf ik nu absoluut nog niet aan. Daarnaast kan ik me ook niet voorstellen dat ik iemand ontmoet die aan hem kan tippen, op wie ik weer zo verliefd kan worden. De gedachten zijn niet reeël ik weet het, maar ik vind het moeilijk, ik moet er denk ik doorheen. Ik had het vannacht ook moeilijk met die salsa-connectie. Dat hij met die vriendin van mij had gesproken (heel normaal natuurlijk) en dat er plannen zijn om naar zo'n feest te gaan binnenkort....ik zie er vreselijk tegenop hem tegen te komen of hen samen te zien. Ik ben vooral bang dat ie dan contact zoekt. Vannacht wel tegen mezelf gezegd dat ik niet bang moet zijn van dingen waarvan ik toch niet weet of ze gebeuren. Ik moet leuke dingen gaan ondernemen, zoals ik voorheen ook deed. Maar ik moet er erg aan wennen. Het liefst blijf ik toch nog een dag in bed.

Waar ik ook moeite mee heb, ik de vraag waarom hij wel zo overtuigd is van zijn relatie met haar. Hij zei in ons gesprek laatst dat hij me heel aantrekkelijk vind, maar ik voel me superonaantrekkelijk. Ik vraag me af of ik niet vrouwelijk genoeg ben. Of ik te onafhankelijk ben. Of ik te bot was. Ik durfde me niet hemelaa te geven, maar dat kwam omdat hij soms dus zo afstandelijk deed. Nu weet ik waarom, hij had niet echt die gevoelens voor mij. Maar hoe kan dat dan? Ik blijf denken dat het vooral timing was. Hij was toen anders dan hij nu klonk. En ook ik ben iets veranderd het afgelopen jaar.