Ik ben een jongen van 20 jaar die zonet te horen heeft gekregen dat hij single is.

Ik ben al sinds het middelbaar beste vrienden met een meisje vanuit mijn school, toen werden we meer. We werden 'friends with benefits' en een paar maanden daarna werden we een koppel. We pasten perfect bij elkaar, deelden alles met elkaar, en er was gewoon niks om over te klagen. Ik dacht dat ik haar doodgraag zag maar ik uitte het niet, ik zei telkens tegen mijn vrienden dat ik wel soms eens terug single zou willen zijn. En dat ik mijn vriendin eigenlijk zoveel niet nodig heb als ze wel denkt enz... Toen mijn vriendin dit ontdekte was ze er kapot van. Ze had maanden nodig om het volledig te verwerken dat haar vriend zo een dingen vertelde over haar.. Toch kreeg ik nog een laatste kans. Een allerlaatse.

Die laatste kans heb ik echter zelf helemaal verknoeid. Ik bleef liegen tegen haar... Vooral over school. Ik zei dat ik naar de les ging terwijl ik eigenlijk gewoon op café ging zitten. Ik loog zelfs over mijn examens. Die skipte ik soms zelfs... Ik had gewoon zo een hard probleem met het liegen tegenover mijn vriendin. Ik had schrik om haar de waarheid te zeggen, een leugen leek me zoveel makkelijker..

Ik besefte dat ik echt een probleem had. Ik ging naar de psychiater en volgde er 12 sessies... Die vond de oorsprong van mijn probleem terug en raadde me aan om mij te herpakken. En dat deed ik ook. Ik begon met een propere lei op school, ik zette mij in voor school, ik begon met sporten, lette op mijn eten, en verzorgde mijn vriendin als een prinses.

Tot gisteren. Gisteren heeft ze alles ontdekt via mijn oud e-mailadres van mijn oude school. Ze ontdekte dat ik examens skipte,lessen skipte, en mij niet inzette. Ze ontdekte dat ik haar al meer dan een jaar beloog. Elke dag gedurende één jaar lang heb ik haar belogen. En op de moment dat ik me heb herpakt ontdekt zij alles.

Ik ben alles kwijt nu. Alles. Ik deelde al 2 jaar een appartement met haar. Ze zegt dat ze niet meer verder kan. Geen schijn van kans geeft ze ons nog. Ze wilt mij niet meer terug. En ik wil haar zo hard terug kunnnen vastnemen. Zo hard. Ik ben alles kwijt gespeeld door mijn eigen domme schuld. Ik weet echt niet wat te doen...