Mijn verhaal begint een jaar geleden, we waren samen met vrienden een paar dagen weg op weekend, hij was mee maar ik kende hem niet zo goed, de tweede avond is eigenlijk de vonk overgesprongen bij mij omdat zijn beste vriend zei tegen mij dat hij mij zag zitten, hoe meer ik hem leerde kennen en hoe meer ik te weten van hem kwam hoe meer ik voor hem begon te voelen... Hij woonde op dit moment nog thuis bij zijn ouders omdat hij met zijn ex-vrouw hun huis nog moesten verkopen. We spraken de volgende vrijdag af en toen ik toekwam had een vriendin eens bij hel gepolst en wist ze mij te zeggen dat hij gezegd had dat hij mij wel een leuke vond maar verder niets meer, toch hebben we een leuke avond gehad samen en toen ik meeging met hem naar huis kuste hij me zelf, die avond heb ik een bericht naar hem gestuurd om hem te zeggen dat ik begrijp dat hij alles op het gemak wil en dat ik niets wil forceren en dat we alles maar op het gemak maar moeten laten groeien...
Na een maand met mekaar weg te gaan, woonde hij al alleen en bleef ik voor de eerste keer slapen, tussen die avond van de kus en die avond was er niets meer gebeurd tussen ons... Het was echt leuk, passie echt waar er gingen zo veel gevoelens door mij heen omdat ik eindelijk het gevoel had dat er eindelijk terug van me gehouden werd, na verschillende mislukte relaties. Toch zal ik teveel geforceerd hebben want de weken nadien voelde ik dat hij afstand nam en mij zelfs ontwijkte, toch bleven we als vrienden altijd weggaan en uiteindelijk trokken we terug naar mekaar toe...De eerste keer dat ik bij hem blijven slapen was was in juni en toen in november ik plots onverwachts weer bij hem verzeilde kon mijn geluk niet meer op, dit had ik niet verwacht. De weken nadien tot na nieuwjaar hadden we regelmatig sex met mekaar, met regelmatig bedoel ik de zaterdagavond want voor de rest zie ik hem niet... maar toen we na nieuwjaar van een vriend thuis kwamen en hij wou niet dat ik meeging met hem was ik echt van slag, die avond nadien heb ik dan ook een hele lange mail gestuurd naar hem met al mijn gevoelens erin, hoe ik me gevoeld heb van in het begin dat ik hem kende, wat ik voelde toen hij dit zei of toen dit gebeurd was, daarna heb ik hem drie weken niet gezien of gehoord...Toen ik hem terug zag ( we hebben dezelfde vriendenkring) was de sfeer raar tussen ons en het deed me echt pijn, ah ja ben ik vergeten te zeggen op die mail heeft hij geantwoord dat zijn gevoelens nog niet veranderd zijn, en dat hij mij een toffe vind maar dat hij eigenlijk van mij profiteert, toch zei hij als we voor het eerst gekust hadden dat hij dat zo maar niet doet met iemand kussen dat dat iets meer te betekenen heeft...
Bon een paar weken nadien geraak ik terug verzeild bij hel thuis met een vriend van hem en ik val in slaap op zijn schoot, hij begint in mijn haar te strelen en vraagt of ik niet bij hem blijf slapen, vanaf dan waren we terug vertrokken en is het eigenlijk niet opgehouden, een maand geleden zegt hij tegen mij dat hij er veel over nadenkt om met mij iets serieus te beginnen en dat hij mij echt de max van een vrouw vindt en dat ik geen schrik moet hebben dat een andere vrouw hem niet interesseert, ik dolgelukkig, we hebben nu dagelijks contact met elkaar via mail of sms maar afspreken in de week doen we wel niet, hij heeft wel altijd een of ander excuus, dan zegt een vriendin van me vorige week dat hij het begint toe te geven aan zijn vrienden dat hij iets meer begint te voelen voor mij...
Het is zo frustrerend ik wil er nooit met hem over beginnen omdat ik dan schrik heb dat hem dat gaat afschrikken en dat er dan terug een zekere spanning tussen ons zal ontstaan... hij is eerlijk tegen mij en hij heeft mij nooit iets beloofd, maar als je altijd de liefde bedrijft met hetzelfde meisje en dit nu al een jaar, je mailt en smst over wat je bezig houdt, dan voel je toch meer dan gewoon een vriendschap, hij is bedrogen geweest door zijn ex-vrouw en ik heb daar alle begrip voor maar ik begin er aan kapot te gaan aan die onzekerheid, vooral in de week als ik tijd heb om te denken begin ik te twijfelen en vraag ik me af wanneer er nu eindelijk eens iemand voor mij allemaal die moeite gaat doen want ik begrijp wat hij heeft meegemaakt dat dit een litteken nalaat maar ik heb het ook helemaal niet simpel gehad in mijn verleden met mannen en nu ook niet
Moet ik hem loslaten, moet ik hem vertellen over wat er in mij omgaat ook al loop ik het risico dat dit hem gaat afschrikken.... ik weet het even niet meer
heeft me toch al iets opgelucht dat ik dit neergeschreven heb