Meneer X en ik waren elkaars jeugdliefde en we hebben elkaar weer ontmoet op een punt in mijn leven dat mijn huwelijk in een dieptepunt ( een van de vele dieptepunten) verkeerde.
Er waren meteen pats boem weer de gevoelens van vroeger.Dat liep enigszins uit de hand.Maar met het verstrijken van de jaren ging ik het karakter van meneer X vergelijken met het karakter van mijn man.
En ik nam steeds meer afstand van meneer X.Ik wilde niet meer vreemdgaan maar meneer X wilde mijn vriendschap niet kwijt omdat hij "so in love"ahum was.
Gewoon vriendschap en geen gerommel en ook niet meer onze gevoelens voor elkaar uitspreken.Daar leek hij genoegen mee te nemen.
Tot hij een stunt uithaalde die mij duidelijk maakte dat hij er geen genoegen meer mee nam en MEER wilde en anders kon ik opzouten daar kwam het op neer.
Dat kwam aan bij mij als een mokerslag,had het niet zien aankomen.
Maar vreemdgaan of iets wat daar op lijkt wil ik niet meer.Ik ga me zelf niet verkopen voor vriendschap of wat dan ook.En hoe jammer ik het ook vond maar ik kon niet anders dan de vriendschap met hem en zijn vrouw verbreken.
Ik heb daar goed aan gedaan dat weet ik,maar dat wil niet zeggen dat ik de gevoelens voor hem van de een op de andere dag kwijt ben.
Ik heb hem die afscheidsbrief geschreven en ik geloof echt wel dat hij die gelezen heeft.
Maar ik weet ook dat hij klaar met mij is omdat er "niks te halen"valt voor hem en zijn enorme ego.
Het maakt hem niet meer uit dat hij mij kwijt is.
Een paar jaar geleden toen hij nog echt wat voor mij voelde had hij nooit zo'n actie durven nemen waarvan hij wist dat hij mij er door zou kwijt raken.

Maar vandaag gaat het weer beter met mij.Ik hoop dat hij toch nog iets van een geweten heeft en nog eens nadenkt.Vandaar die brief.Maar vreemdgaan zit er wat mij betreft nooit maar dan ook nooit meer in!!!!!!!!